Wydajność koła aktywności była analizowana jako część badania cefalicznej modulacji lokomocji. Prędkości pełzania były mierzone podczas warunków awersyjnych i minimalnej stymulacji, w godzinach popołudniowych i wieczornych oraz w dniach 1, 3 i 5 po jednej z trzech operacji (sham lub ablacja zwoju nad- lub podgardłowego). Zastosowano konstrukcję czynnikową; badanymi był Lumbricus terrestris (N = 216). Stwierdzono, że ablacja (1) pozostawia zwierzęta bardziej wrażliwe niż pozoranci na stymulację (manipulację i światło), mniej aktywne w przypadku braku zewnętrznego bodźca do ruchu i bardziej gwałtowne w zwiększaniu prędkości, gdy stosowana jest awersyjna stymulacja (światło); (2) zmniejsza lub eliminuje zdolność zwierzęcia do regulowania reakcji w zależności od poprzedzających warunków stymulacyjnych (tj, zwierzęta poddane ablacji nie reagują na stymulację zgodnie z ich tendencją do bycia aktywnymi, kiedy nie są stymulowane i nie różnicują tempa zmian ich reakcji w zależności od długości czasu, w którym zastosowano stymulację awersyjną); oraz (3), gdy dotyczy zwoju podgardzielowego, powoduje okresy aktywności i spokoju w pierwszym dniu pooperacyjnym, wyraźne obniżenie niestymulowanej aktywności w trzecim dniu i brak pooperacyjnej zmiany w popołudniowo-wieczornej różnicy aktywności stwierdzonej u zwierząt poddanych sham-operacji i pozbawionych mózgu do piątego dnia. Sugeruje się, że zwoje głowowe mają role w czasowej kumulacji efektów wewnętrznych, jak i zewnętrznych prowokacji do aktywności pozwalającej na regulację pełzających wskaźników integracji behawioralnej w czasie.

.