Jeśli poronienie już się rozpoczęło, nie ma nic, co można zrobić, aby je zatrzymać. Wszelkie leczenie będzie miało na celu uniknięcie obfitego krwawienia i infekcji.

Porozmowa z lekarzem lub pielęgniarką pomoże Ci ustalić, które opcje leczenia są dla Ciebie najlepsze i najbezpieczniejsze.

Na tej stronie:

• Brak leczenia (postępowanie spodziewające się poronienia)
• Leczenie farmakologiczne
• Leczenie chirurgiczne (łyżeczkowanie)
• Oczekiwanie na leczenie
• Po poronieniu

Brak leczenia (postępowanie spodziewające się poronienia)

Możesz zdecydować się na czekanie i zobaczyć, co się stanie. Jest to tak zwane „zarządzanie oczekiwaniami”. Jeśli nic nie zostanie zrobione, prędzej czy później tkanka ciążowa przejdzie w sposób naturalny. Jeśli jest to poronienie niecałkowite (gdzie niektóre, ale nie wszystkie tkanki ciążowe przeszły), często następuje to w ciągu kilku dni, ale w przypadku poronienia chybionego (gdzie płód lub zarodek przestał rosnąć, ale żadna tkanka nie przeszła) może to potrwać nawet trzy do czterech tygodni.

W czasie oczekiwania może wystąpić plamienie lub krwawienie, podobnie jak w przypadku okresu. Kiedy tkanka ciążowa przejdzie, prawdopodobnie będziesz miała silniejsze krwawienie ze skurczami i bólami podobnymi do miesiączki. Możesz używać podpasek i brać tabletki przeciwbólowe, takie jak paracetamol.

Jeśli twoje poronienie jest niekompletne, z niewielką ilością tkanki ciążowej, prawdopodobnie najlepiej jest poczekać i zobaczyć. Ale jeśli występuje obfite krwawienie lub oznaki infekcji, będziesz potrzebowała leczenia.

Jeśli tkanka nie przejdzie naturalnie lub masz oznaki infekcji, lekarz zaleci rozszerzenie i łyżeczkowanie (D&C). Ty i lekarz możecie przedyskutować i zdecydować, która opcja jest dla Ciebie najlepsza.

Ważne informacje

• Istnieje wiele powodów, dla których niektóre kobiety wolą poczekać i zobaczyć. Może się to wydawać bardziej naturalne, może pomóc w procesie żałoby lub może dać Ci większe poczucie kontroli.
• Niektóre kobiety stają się zaniepokojone lub przestraszone, gdy krwawienie staje się bardziej obfite, zwłaszcza jeśli przechodzą przez nie skrzepy krwi, tkanka lub nawet rozpoznawalny zarodek.
• Zazwyczaj metoda „poczekaj i zobacz” trwa dłużej niż inne metody, takie jak operacja lub leki. Czasami krwawienie może trwać nawet do czterech tygodni.
• Ale nadmierne krwawienie i transfuzja krwi są bardzo rzadkie, występują nieco częściej w przypadku postępowania wyczekującego niż w przypadku operacji.
• Niektóre kobiety nadal muszą mieć operację – czasami w trybie pilnym – jeśli rozwinie się u nich infekcja, wystąpi obfite krwawienie lub jeśli tkanka nie przejdzie w sposób naturalny.
• Czas oczekiwania może być emocjonalnie obciążający dla niektórych kobiet.

Leczenie lekami

Medykamenty są dostępne, które mogą przyspieszyć proces przechodzenia tkanki ciążowej. W przypadku poronienia niecałkowitego, lek będzie zazwyczaj zachęcać tkanki ciążowej, aby przejść w ciągu kilku godzin. Najwyżej nastąpi to w ciągu dnia lub dwóch. W przypadku nieudanego poronienia, może to nastąpić szybko, ale może to potrwać do dwóch tygodni, a czasami dłużej.

• Lek nie jest odpowiedni, jeśli występuje bardzo obfite krwawienie lub oznaki infekcji. Zazwyczaj nie jest zalecany w przypadku ciąż starszych niż około dziewięć tygodni.
• Jeśli tkanka nie przejdzie w sposób naturalny, lekarz zaleci rozszerzenie i łyżeczkowanie (D&C).

Rzeczy, które warto wiedzieć

• Tkanka ciążowa przejdzie w ciągu czterech do sześciu godzin po zażyciu leku, w tym czasie pacjentka może przebywać w szpitalu. Po kilku godzinach, jeśli ciąża jeszcze nie minęła, możesz zostać odesłana do domu, aby poczekać. Będzie to zależało od miejsca pobytu i szpitala, w którym się znajdujesz.
• Lek ma skutki uboczne, które zazwyczaj mijają w ciągu kilku godzin, ale mogą być nieprzyjemne, takie jak nudności, wymioty, biegunka, gorączka i dreszcze. Tabletki można połknąć lub rozpuścić pod językiem, lub wprowadzić do pochwy.
• Po otrzymaniu leku może wystąpić plamienie lub krwawienie jak podczas okresu. Kiedy tkanka ciążowa przeminie, prawdopodobnie zauważysz większe krwawienie i skrzepy z silnymi skurczami, bólami podobnymi do miesiączkowych. Możesz używać podpasek i brać tabletki przeciwbólowe, takie jak paracetamol.
• Niektóre kobiety mogą potrzebować silniejszych środków przeciwbólowych lub zastrzyku przeciwbólowego.
• Niektóre kobiety nadal muszą mieć operację, czasami w trybie pilnym, jeśli rozwinie się u nich infekcja, wystąpi obfite krwawienie lub jeśli tkanka nie przejdzie.

Leczenie chirurgiczne (łyżeczkowanie)

A D&C (lub „łyżeczkowanie”) jest niewielką operacją. Pełna nazwa to dilatation and curettage (rozszerzanie i łyżeczkowanie). Wykonuje się ją na sali operacyjnej, zwykle w znieczuleniu ogólnym. Nie dochodzi do cięcia, ponieważ operacja odbywa się przez pochwę. Szyjka macicy jest delikatnie otwierana i usuwana jest pozostała tkanka ciążowa, tak aby macica była pusta. Zazwyczaj lekarz nie jest w stanie zobaczyć rozpoznawalnego embrionu.

Rzeczywista procedura trwa zazwyczaj tylko pięć do dziesięciu minut, ale zazwyczaj będziesz musiała pozostać w szpitalu przez około cztery do pięciu godzin. Większość tego czasu będzie spędzona na oczekiwaniu i dochodzeniu do siebie.

Może się zdarzyć, że będziesz musiała poczekać dzień lub dwa na łyżeczkowanie, a czasami, podczas oczekiwania, tkanka ciążowa sama przejdzie. Jeśli tak się stanie i cała tkanka zostanie usunięta, łyżeczkowanie może nie być konieczne.

Łyżeczkowanie wykonuje się w następujących okolicznościach:

• Masz obfite lub uporczywe krwawienie i/lub ból.
• Personel medyczny radzi, że jest to lepsza opcja dla Ciebie; może to być spowodowane ilością obecnej tkanki, szczególnie w przypadku nieudanego poronienia.
• Jest to opcja, którą preferujesz.

Rzeczy, które warto wiedzieć

Ryzyko związane z zabiegiem D&C jest bardzo niskie, ale obejmuje:

• niektóre tkanki ciążowe pozostają w macicy. Może to spowodować długotrwałe lub obfite krwawienie, a operacja może wymagać powtórzenia
• zakażenie wymagające antybiotyków
• uszkodzenie szyjki macicy lub macicy. Zdarza się to bardzo rzadko (około 1 na 1000), a jeśli już do tego dojdzie, jest to zazwyczaj niewielki otwór lub rozdarcie, które samo się zagoi
• nadmierne krwawienie (bardzo rzadko)
• ryzyko anestezjologiczne. Są one bardzo niskie u zdrowych kobiet, ale żadne znieczulenie ani operacja nie są pozbawione ryzyka.

Oczekiwanie na leczenie

Jeśli masz obfite krwawienie ze skrzepami i skurczowym bólem, jest prawdopodobne, że przechodzisz tkankę ciążową. Krwawienie, skrzepy i ból zazwyczaj ustępują, gdy większość tkanki ciążowej zostanie usunięta. Czasami krwawienie będzie nadal obfite i może być konieczne dalsze leczenie.

Powinnaś udać się do najbliższego oddziału ratunkowego, jeśli:

• wzmożone krwawienie, na przykład moczenie dwóch podpasek na godzinę i/lub przechodzenie skrzepów wielkości piłki golfowej
• silny ból brzucha lub ból ramion
• gorączka lub dreszcze
• zawroty głowy lub omdlenia
• wydzielina z pochwy o nieprzyjemnym zapachu
• biegunka lub ból podczas otwierania jelit.

Co robić w czasie oczekiwania

• Możesz spróbować odpocząć i zrelaksować się w domu.
• Zwykła aktywność, która nie jest zbyt forsowna, nie będzie szkodliwa. Możesz iść do pracy, jeżeli czujesz się na siłach.
• Jeżeli masz ból, możesz wziąć paracetamol.
• Jeżeli występuje krwawienie, używaj raczej podpasek niż tamponów.

Po poronieniu

• Zazwyczaj po poronieniu występuje ból i krwawienie. Będzie to odczucie podobne do miesiączki i zwykle ustępuje w ciągu dwóch tygodni. Na ból możesz wziąć zwykłe środki przeciwbólowe. Następna miesiączka pojawi się zazwyczaj w ciągu czterech do sześciu tygodni po poronieniu.
• Zgłosić się do lekarza lub udać się do szpitalnego oddziału ratunkowego, jeśli masz silny ból i krwawienie (silniejsze niż ból miesiączkowy), nietypowe upławy, (zwłaszcza jeśli są śmierdzące) lub gorączkę. Objawy te mogą oznaczać, że masz zakażenie lub że tkanka została pozostawiona.
• Postaraj się unikać seksu pochwowego do czasu ustania krwawienia i poczucia komfortu.
• Używaj podpasek higienicznych do czasu ustania krwawienia (nie używaj tamponów).
• Wszystkie metody antykoncepcyjne są bezpieczne po poronieniu
• Zgłosić się do lekarza ogólnego (lokalnego) za cztery do sześciu tygodni na kontrolę.

Zastrzyk anty-D po poronieniu

Ważne jest, aby sprawdzić swoją grupę krwi. Jeśli jesteś RhD ujemna, a płód jest RhD dodatni, może to spowodować problemy w przyszłych ciążach. Dzieje się tak, ponieważ krwinki płodu mają dołączony antygen RhD, podczas gdy twoje nie mają. Jeśli niewielka ilość krwi płodu zmiesza się z Twoją krwią, Twój układ odpornościowy może odebrać tę różnicę krwinek jako zagrożenie i wytworzyć przeciwciała, które będą walczyć z krwią płodu. Gdy Twój organizm wytworzy te przeciwciała, nie będą one mogły zostać usunięte. Jest mało prawdopodobne, aby było to przyczyną Twojego poronienia i bardziej prawdopodobne jest, że będzie to miało wpływ na przyszłe ciąże. Kobiety z ujemną grupą krwi zazwyczaj potrzebują zastrzyku anty-D, który powstrzyma tworzenie się przeciwciał.

Przyszłe ciąże po poronieniu

Jedną z najczęstszych obaw po poronieniu jest to, że może się ono powtórzyć. Jednakże, jeśli miałaś jedno poronienie, następna ciąża zazwyczaj przebiega normalnie.

Jeśli starasz się o kolejną ciążę, staraj się unikać palenia, alkoholu i nadmiaru kofeiny, ponieważ zwiększają one ryzyko poronienia. Zaleca się, aby wszystkie kobiety przyjmowały kwas foliowy podczas starań o poczęcie i kontynuowały je do trzeciego miesiąca ciąży. W następnej ciąży zaleca się wizytę u lekarza pierwszego kontaktu i wykonanie badania USG w około siódmym tygodniu. Jeśli USG jest wykonywane zbyt wcześnie w ciąży, wyniki są często niepewne i powodują niepotrzebne obawy.

Uczucia i reakcje

Nie ma „właściwego” sposobu odczuwania po poronieniu. Pewien stopień żalu jest bardzo powszechny, nawet jeśli ciąża nie była planowana. Partnerzy mogą reagować w różny sposób, tak samo jak ludzie mogą różnie reagować na utrzymującą się ciążę. Uczucie straty może utrzymywać się przez jakiś czas i możesz mieć mieszane uczucia co do ponownego zajścia w ciążę. Niektórzy przyjaciele i rodzina mogą nie rozumieć głębi emocji, które mogą być związane z ciążą i mogą nierozsądnie oczekiwać, że ruszysz dalej zanim będziesz gotowa.

Niektóre pary decydują, że chcą od razu starać się o ciążę, podczas gdy inne potrzebują czasu, aby dostosować się do swojej straty. Jeśli odczuwasz niepokój z powodu możliwej straty w przyszłych ciążach, pomocna może okazać się rozmowa z kimś na ten temat. Jeśli trudno jest rozmawiać o tych sprawach z przyjaciółmi i rodziną, lekarz, grupa wsparcia społecznego i doradcy mogą udzielić informacji i pomocy.