Dowiedz się, jak założycielka firmy Picking Me & dyrektor generalny, Lauren McKeaney,
wróciła od cichego cierpiącego do zdecydowanego orędownika.

You Can’t Pick Your Purpose When it Picks You

By Lauren McKeaney Foundation CEO & Founder

Pick a color. Wybierz datę. Wybierz kartę, jakąkolwiek kartę. Samo wspomnienie słowa „wybierz” sprawiło, że się wzdrygnęłam. Jako zapalony pisarz, filmowiec, stand-up comedienne i osoba towarzyska, opowiadanie historii leży w mojej naturze, ale była jedna historia, której byłem zdecydowany nigdy nie opowiedzieć.

Kompulsywnie wybierałem swoją skórę codziennie przez 27 lat.

Moje ciało jest usiane bliznami i wrzodami od stóp do głów, a ja nie miałem absolutnie żadnego pomysłu ani powodu dlaczego. Moje lata formacyjne polegały na robieniu wszystkiego, aby nikt nie patrzył zbyt blisko lub nie zadawał zbyt wielu pytań. Całe moje życie było pod wpływem frontu, który stawiałem, żeby nie musieć tłumaczyć tego, czego nie potrafiłem skutecznie wyjaśnić: Rzuciłam łyżwiarstwo figurowe na poziomie zawodniczym po tym, jak nie mogłam ściągnąć rajstop bez rozdrapywania strupów, „Trędowata” i „W kropki” były przezwiskami od prześladowców, nocowanie odbywało się tylko z przyjaciółmi, którzy nie wyśmiewali się z mojej czarnej pościeli, pielęgniarka z liceum błędnie zgłosiła mnie do samookaleczenia, doradca z college’u myślał, że biorę metamfetaminę, kierownik klubu zdrowia poinformował mnie, że członkowie nie czują się komfortowo w szatni ze mną, randki i intymność były bardziej związane z ukrywaniem się niż otwieraniem, wychodziłam do pracy tylko po to, żeby zobaczyć, że moje ramię prześwituje przez koszulę i wracałam, żeby się przebrać, myśląc o spóźnionej wymówce tym razem, a lista ciągnie się dalej. Ta żenująca egzystencja hamowała mój rozwój osobisty, ponieważ domyślałam się, że będę korzystać z rolodeksu powodów, dla których moja skóra wyglądała tak, jak wyglądała: to były kleszcze, wysypka, ukąszenia robaków, ospa wietrzna i tak dalej. Moja rodzina wysyłała mnie jak szczura laboratoryjnego do każdego możliwego specjalisty, od hipnotyzerów, przez psychiatrów, dermatologów, po szamanów, próbowałam wszystkiego, od przyklejania paznokci do łóżek, przez nadzieję, że ta faza po prostu minie, po przerwy na modlitwę. Ale nic nie powstrzymało mojego ciągłego dłubania. Ich dobre intencje, ale negatywnie odebrane krzyki „Przestań dłubać Lauren!” tylko wzmocniły moją pogardę dla słowa „dłubać”, zapewniając mnie, że zachowuję się źle i istniałam tylko jako coś, co wymagało naprawy.

Mądrość stała się moim 2 dziesięcioletnim mechanizmem radzenia sobie z moim wstydliwym, niepowstrzymanym, brudnym małym sekretem, który nie tylko ukształtował i zdefiniował moją skórę, ale stworzył niezliczoną ilość fałszywych interpretacji mojej własnej tożsamości. Ale z wystarczającą pewnością siebie, i odpowiedź na wszystko, naprawdę byłem w stanie pojawić się dobrze i kwitnące. Jednak opanowanie defleksji nie było trwałym rozwiązaniem, ponieważ coraz trudniej było mi wytłumaczyć 3 godziny dziennie, które traciłem na dłubanie, stale nadwyrężone ścięgna palców, uszkodzenia tkanki skórnej, pobyty w szpitalu i blizny. Nie miałam pojęcia, dlaczego to robię, kiedy przestanę, ani kim już jestem. I wtedy, świat medyczny zdawał się mnie doganiać.

W końcu, w 2013 roku, dzięki włączeniu do DSM-5s mojego związanego z OCD powtarzalnego zachowania skupionego na ciele, zdiagnozowano u mnie Dermatillomanię vel Zaburzenie Skórne Skubania. Byłam zachwycona! Po tych wszystkich latach miałam na to słowo, termin, nazwę! Chciałem mieć guzik, t-shirt i certyfikat z wydrukowaną tą wreszcie namacalną chorobą. Byłam chętna, żeby zbadać wszystko na ten temat, zacząć przyjmować leki, przejść przez leczenie i w końcu wyleczyć się z tego kontrolującego zachowania. Ale nie. Druzgocący, uczyłem się jak niezrozumiany, underreported i under-diagnosed ten umysłowa choroba była, gdy ono brakował studia medyczne, badania i fundusze dla leczenia, i no miał lekarstwo. Gorsze było to, że nazwa dermatillomania była napiętnowana nawet w już napiętnowanej społeczności zajmującej się zdrowiem psychicznym, co czyniło ją „złym nawykiem”, a nie czymś, co było wszechobecne i wymagało uwagi lub świadomości. Zostałem pokonany i zraniony po raz kolejny.

W 2014 roku, byłem hospitalizowany z wybierania obszaru do ropnia po raz szósty, z wyjątkiem na tej wizycie zakontraktowałem bakterie odbierające życie MRSA i prawie straciłem moją prawą nogę. Po tym jak usunięto mi 8 centymetrów wewnętrznej części uda, umieszczono wewnątrz próżnię, którą nosiłam jak torebkę 24/7, a także założono mi chodzik i w miesiące fizykoterapii, nie mogłam już dłużej w milczeniu cierpieć. Pewnego dnia, gdy niewinny nieznajomy zapytał mnie, co się stało z moją nogą, doświadczyłam nowego przymusu – podzielenia się prawdą. I od tamtej pory nie mogę się zamknąć.

W tej nowej pasji autentycznego dzielenia się, poznałam siebie jako orędownika zdrowia psychicznego dla niezadłużonej społeczności i założyłam organizację, której zawsze szukałam, moją organizację non-profit, Picking Me Foundation. Fundacja Picking Me ma na celu podnoszenie świadomości i inspirowanie do akceptacji problemu dermatillomanii zarówno wśród osób cierpiących, wspierających, jak i w środowiskach edukacyjnych! Naszym celem jest zmiana konotacji słowa „dłubać”, pomoc pacjentom i rodzicom w zrozumieniu, że te zachowania nie są ich winą oraz edukowanie świata medycznego na temat tego, jak bardzo potrzebuje on wsparcia, ponieważ zaburzenie dłubania w skórze dotyka 3% światowej populacji.

Nawet jeśli Picking Me jest jedyną organizacją non-profit w swoim rodzaju na całym świecie, co kiedyś było o wiele bardziej przerażającym zdaniem do powiedzenia, nasze partnerstwa z innymi organizacjami non-profit zajmującymi się zdrowiem psychicznym, jak również współpraca z Uniwersytetem w Chicago jako ich lokalny partner w pierwszym w historii badaniu neuro-mappingowym przeprowadzonym na moich ludziach, zrobiliśmy falę z naszymi inicjatywami dla tej pozbawionej środków do życia społeczności. Jak nasz program terapii sztuką Drawing with Derma, który połączył osoby cierpiące na dermatillomanię na całym świecie w cyfrową galerię sztuki, oferując, że kiedy trudno jest mówić o tym zaburzeniu, narysujmy o nim. Albo nasze grupy wsparcia, treningi odwracania nawyków i nasza wtorkowa zbiórka pieniędzy, która osiągnęła swój cel – 15 000 dolarów, aby wysłać 750 dermatologom pakiety informacyjne na temat zaburzeń związanych ze skubaniem skóry, ponieważ 9/10 dermatologów wciąż nie zna tego zaburzenia psychicznego. Albo nasz projekt Fiddle Pack, w ramach którego za każdy zakupiony Fiddle Pack – pełen fidgetów i informacji o zaburzeniach związanych ze skubaniem skóry – Picking Me przekazuje jeden egzemplarz do przedszkola, pediatry, pielęgniarki szkolnej, klubu zdrowia, dermatologa lub organizacji zajmującej się opieką nad dziećmi, aby promować energię palców poza ciałem, zachęcając jednocześnie liderów społeczności do wczesnego rozpoczęcia rozmów na temat dermatillomanii. Albo nasze zobowiązanie Picking Me Pledge, w którym zachęcamy osoby cierpiące do podzielenia się powodami, dla których #PickingMe jest dla nich wyzwaniem, aby pomóc im zrozumieć, że są czymś więcej niż tylko zaburzeniem. I jestem bardzo poruszona dotychczasowym udziałem i informacjami zwrotnymi.

Podczas jednej z ostatnich prezentacji Picking Me na konferencji poświęconej zdrowiu psychicznemu, mała dziewczynka podeszła do mnie po tym, jak podzieliłam się swoją historią, jej chude ramiona i nogi były pokryte czerwonymi plamkami w odcieniach czerwieni, które były mi aż nazbyt znajome. Przytuliła się do moich bioder i zaczęła płakać o dręczycielach w szkole, którzy nazywają ją „Gross” i o tym, że po prostu nie chce już tu być. Dopóki nie spotkała mnie. Zapytałam ją dlaczego, a ona odpowiedziała mi, że dlatego, że jestem jak księżniczka. Zobaczyła we mnie poczucie własnej wartości, które jest potrzebne do zaakceptowania i życia z chorobą psychiczną, że możemy zamienić nasze udręki w odpowiedzi, i jak pomaganie innym w wyborze siebie zamiast zaburzenia, które ich wybrało, jest ostateczną wolnością. Zobaczyła, że naprawdę wybieram siebie ponad moje Skin Picking, a nadzieja, którą jej to dało, daje mi odwagę, by pomóc uzdrowić naszą przyszłość.

Śledź podróż Lauren jako CEO nonprofit i Skin Picker na jej Instagramie!
@laurenmckeaney