Jako nastolatek, Ky-Mani zaczął rapować i deejaying. Jego pierwszym singlem był utwór „Unnecessary Badness”. Zainspirował się jako piosenkarz po tym, jak został poproszony o zaśpiewanie hook’a do piosenki podczas sesji nagraniowej w studio w Miami. Ky-Mani wkrótce zaczął eksperymentować z układaniem utworów, czasami ze swoimi braćmi, Stephenem, Julianem i Damianem.
Ky-Mani podpisał kontrakt z Shang Records, gdzie nagrał swój debiutancki album w 1996 roku, Like Father Like Son, oraz kilka singli: „Judge Not” z Patrą, a następnie „Dear Dad” (który znalazł się na szczycie brytyjskiej listy przebojów reggae), „Who The Cap Fit (remix)” i „Sensimelia”, które dodały mu rosnącej reputacji w nowym pokoleniu muzyków reggae. W 1997 roku Ky-Mani połączył siły z Praswellem (Fugees) w utworze „Avenue”, przebojowej wersji coveru „Electric Avenue” Eddy’ego Granta. Marley pojawił się na Midem (międzynarodowym showcase’ie muzycznym), kiedy po raz pierwszy odbył się on w Miami. W Cameo Theatre, Marley wykonał set, który został wyemitowany na żywo przez Caribbean News Agency do 36 krajów.
Marley stał się przedmiotem wojny ofertowej. W 1997 roku podpisał kontrakt z Gee Street/V2 Records, gdzie zakończył współpracę z kolegą z wytwórni P.M. Dawn przy singlu „Gotta Be Movin’ On Up”.
Kolejnym nagraniem Marleya było wydane w 2000 roku The Journey. W 2001 roku wydał swój trzeci album studyjny Many More Roads i wyruszył w trasę koncertową. W 2004 roku wydał swój czwarty album studyjny, Milestone. W 2007 roku wydał album Radio. W 2015 roku wydał kolejny album, Maestro.
Praca aktorska Marleya obejmowała główne role w jamajskich filmach Shottas i One Love.
Małżeństwo z Janie E.K. Green
.