Kryteria zespołu ostrej niewydolności oddechowej u pacjentów urazowych: dlaczego definicje nie działają

Tło: Międzynarodowe, konsensualne definicje zespołu ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) stały się podstawą rekrutacji do randomizowanych, kontrolowanych badań, a ostatnio ustandaryzowały protokoły leczenia wentylacyjnego ostrego uszkodzenia płuc. Kryteria te, choć prawdopodobnie odpowiednie dla ARDS wywołanego sepsą, mogą nie być odpowiednie dla pourazowego ARDS, jeśli schematy chorobowe są bardzo rozbieżne. W tym badaniu sprawdzono hipotezę, że standardowe kryteria ARDS stosowane w populacji urazowej będą obejmowały bardzo różne formy ostrego uszkodzenia płuc i są zbyt niespecyficzne, aby zidentyfikować populację zagrożoną przedłużającą się niewydolnością oddechową i związanymi z nią powikłaniami.

Metody: Pacjenci z i Injury Severity Score > lub = 16 wentylowani przez > 12 godzin byli prospektywnie rejestrowani. Dane kliniczne, w tym elementy układu sercowo-naczyniowego, nerkowego, wątrobowego, hematologicznego, neurologicznego i funkcji płuc, były zbierane codziennie. Dwieście pięćdziesiąt cztery osoby zostały włączone do badania w ciągu 36 miesięcy, z których 70 spełniało konsensusowe definicje ARDS. Pacjenci, u których wsparcie zostało wycofane w ciągu 48 godzin, zostali wykluczeni. Pozostałych 61 pacjentów podzielono na dwie grupy na podstawie liczby dni intubacji (n = 12).

Wyniki: Występowały znaczne rozbieżności w ciężkości i przebiegu klinicznym. Łagodna, ograniczona postać ARDS charakteryzowała się wcześniejszym początkiem (grupa 1, 2 dni; grupa 2, 4 dni; p = 0,002), mniejszą liczbą dni intubacji (7 dni vs. 28 dni; p < 0,001) i mniej poważnymi zaburzeniami mechaniki płuc. Istotną różnicę pomiędzy obiema grupami zaobserwowano również w punktacji zespołu ogólnoustrojowej odpowiedzi zapalnej, częstości występowania sepsy oraz częstości występowania niewydolności wielonarządowej.

Wnioski: Kryteria ARDS, stosowane w populacji urazowej, ujmują bardzo zróżnicowaną grupę i mają słabą swoistość w identyfikacji pacjentów z grupy ryzyka. Rekrutacja pacjentów z urazami do badań nad ARDS lub prewencyjne leczenie respiratorem oparte wyłącznie na tych kryteriach może być nierozważne.