Keratoza odnosi się do obecności keratyny na powierzchni nabłonka, normalnej w niektórych obszarach, takich jak skóra, i nieprawidłowej w innych, takich jak krtań (a.k.a. skrzynka głosowa). Wiele zrogowaceń, np. w krtani, jest płaskich i może być opisanych przez klinicystę jako guzek struny głosowej lub leukoplakia. Mikroskopowo mogą wystąpić trudności w odróżnieniu rogowacenia brodawkowatego od raka brodawkowatego, zwłaszcza w przypadku małej biopsji krtani.

Mikroskopowo rogowacenie brodawkowate wykazuje silnie zrogowaciałą powierzchnię. Obecność obfitych ziarnistości keratohyalinowych w warstwie ziarnistej jest charakterystyczna i pomaga odróżnić zmianę od raka brodawkowatego, który charakteryzuje się brakiem lub niewielką ilością ziarnistości. Kołki siateczkowe w rogowaceniu brodawkowatym mają tendencję do wydłużania się, są stosunkowo cienkie i spiczaste, w przeciwieństwie do tych w raku brodawkowatym, które są wydłużone, bulwiaste, grube i wydają się „pchać”. Dysplazja może być obecna w rogowaceniu brodawkowatym, ale jest jej brak w raku brodawkowatym. Podśluzówkowy przewlekły stan zapalny jest bardziej widoczny w raku brodawkowatym niż w rogowaceniu brodawkowatym. Koilocytoza (patrz „Brodawka” dla ilustracji) jest powszechna w rogowaceniu brodawkowatym, ale zwykle nie występuje w raku brodawkowatym.