Joseph Bonaparte (7 stycznia 1768-28 lipca 1844), urodzony jako Giuseppe-Napoleon Buonaparte, był królem Neapolu i Sycylii w latach 1806-1808 (następca Ferdynanda I Dwóch Sycylii i poprzednik Joachima Murata) oraz królem Hiszpanii w latach 1808-1813 (następca Carlosa IV Hiszpanii i poprzednik Fernanda VII Hiszpanii). Młodszy brat Napoleona Bonaparte, był hrabią Survilliers od 1815 r. do śmierci w 1844 r.

Biografia

Józef Bonaparte urodził się w Corte na wyspie Korsyce, będącej wówczas częścią Republiki Korsykańskiej, 7 stycznia 1768 roku. Był pierwszym synem Carlo Buonaparte i starszym bratem Napoleona Bonaparte, ale w polityce odgrywał mniejszą rolę niż jego brat. W 1795 r. został członkiem Rady Starożytności, a w 1799 r. pomógł Napoleonowi w dojściu do władzy. Za czasów brata otrzymał Chateau de Villandry, a w 1806 roku został marionetkowym królem Neapolu & Sycylii, a w 1808 roku zainstalowano mu ważniejszy tytuł: Król Hiszpanii.

Joseph po przyjęciu tytułu stał się „Jose I of Spain”, a jego żona Marie Julie Clary została królową Marią Julią. Bonaparte miał kochankę i prywatnego sekretarza, był taktykiem; większość pieniędzy Hiszpanii przeznaczał na siły zbrojne. W czasie jego rządów Francja, pod wodzą jego brata cesarza Napoleona, prowadziła wojnę z hiszpańskimi rebeliantami, którzy sprzymierzyli się z Wielką Brytanią i Portugalią. Armia francuska przegrała wiele bitew z Wielką Brytanią i hiszpańskimi rebeliantami, a dowodzenie przez Józefa Bonapartego jego armią w bitwie pod Vitorią w 1813 r. zakończyło się porażką, co doprowadziło do abdykacji Józefa. Został hrabią Survilliers, mieszkając w Filadelfii ze swoją amerykańską żoną. W 1815 r. po upadku Napoleona, a od 1817 do 1832 r. mieszkał w Bordentown, New Jersey w Stanach Zjednoczonych. W 1820 r. zaproponowano mu tron Imperium Meksykańskiego, ale odmówił; mówi się też, że podczas polowania spotkał Diabła Jersey. Później wrócił do Europy i zmarł we Florencji, we Włoszech, dziś żyje jego wielki wnuk książę Fryderyk Józef.

.