Otrzymałem pytanie od czytelnika o imieniu Karen.

Nasz 4-letni Chi/Terrier mix rozwinął epilepsję. Weterynarz powiedział, że nie możemy wiele zrobić, z wyjątkiem monitorowania go i dać mu komfort, kiedy to się dzieje. Nie jest to ciężkie, ale ma około jednego lub dwóch napadów miesięcznie. Jaka jest oczekiwana długość życia psa z epilepsją?

Niewiele jest rzeczy tak przerażających, jak oglądanie ukochanej osoby, w tym zwierzęcia, mającego atak po raz pierwszy. Wiem to z osobistego doświadczenia. Kiedy byłam w wieku kilkunastu lat, mój kot miał atak w kuchni. Założyłam, że umrze na moich oczach. Wyobraź sobie moje zaskoczenie, kiedy 30 minut później zachowywała się tak, jakby nic się nie stało.

U zwierząt domowych napady przebiegają w trzech fazach. Pierwsza faza nazywana jest fazą przednapadową. Psy mogą dyszeć, wokalizować, poruszać się lub stać się niespokojne. U psów większość napadów występuje w nocy i często psy zaczynają drgawki podczas snu. Dlatego ta faza nie występuje powszechnie.

Następnie następuje sam napad. Ciało psa może stać się sztywne, a następnie mogą wystąpić drgawki. Mogą one stracić kontrolę nad jelitami i pęcherzem. Na ogół nie są przytomne podczas tej fazy, która trwa zazwyczaj od 30 do 120 sekund.

Po napadzie następuje faza po-napadowa, która może trwać od kilku sekund do kilku godzin. Psy mogą dyszeć, wokalizować, być zdezorientowane, wydawać się ślepe lub pobudzone.

A potem, w większości przypadków, wszystko wraca do normy. W mojej pracy widziałem wiele psów w środku nocy, które cierpiały z powodu ataków, ale były całkowicie bezobjawowe do czasu, gdy ich właściciele mogli dostać je do mnie.

Istnieje wiele przyczyn ataków, w tym deformacje mózgu, urazy, narażenie na toksyny, takie jak przynęta na ślimaki lub tanie produkty pcheł, niewydolność wątroby, niewydolność nerek, zapalenie mózgu, zapalenie opon mózgowych i guzy mózgu. Jednak zdecydowana większość psów, u których napady występują w wieku od 2 do 6 lat, robi to z powodu padaczki.

Mózg jest zbudowany z komórek, które komunikują się za pomocą impulsów elektrycznych. Epilepsja jest stanem, w którym obszar mózgu wystrzeliwuje nadmierne impulsy. Te impulsy następnie podróżują do i powodują więcej elektrycznego odpalania w innych obszarach. Następuje reakcja łańcuchowa, a wkrótce cały mózg może zostać opanowany przez elektryczną burzę ogniową. Rezultatem jest napad.

Czy można coś zrobić dla psów z epilepsją? W tej kwestii moje zdanie znacznie różni się od zdania weterynarza Karen. Prawdą jest, że w trakcie i po napadzie właściciele mogą i powinni pomóc pocieszyć swoje psy, ale wiele można zrobić, aby również zapobiec napadom.

Dostępnych jest wiele leków stosowanych w leczeniu zaburzeń napadowych, w tym padaczki u psów. Istnieje pewien stopień kontrowersji co do tego, kiedy i jak powinny być stosowane, ale uważam, że pies Karen jest dobrym kandydatem do leczenia farmakologicznego.

Targ przeciwko lekom sprowadza się do skutków ubocznych. Leki napadowe działają poprzez zmniejszenie aktywności mózgu. Zmniejszona aktywność mózgu ma kliniczną manifestację: uspokojenie. Dlatego prawie wszystkie leki przeciwnapadowe mogą powodować uspokojenie. Co więcej, niektóre z częściej stosowanych leków mogą na dłuższą metę powodować inne działania niepożądane. Fenobarbital, bez wątpienia najczęściej przepisywany lek przeciwpadaczkowy, może powodować przyrost masy ciała i problemy z wątrobą, a także może potencjalnie powodować problemy z trzustką. Bromek potasu, inny powszechnie przepisywany lek, również może powodować przyrost masy ciała i problemy z trzustką.

Ryzyko działań niepożądanych leków musi być zrównoważone z potencjalnymi korzyściami. Mianowicie, leki zmniejszają częstotliwość i nasilenie napadów. Napady mogą powodować uszkodzenia mózgu i zostały powiązane z problemami z pamięcią i spadkiem zdolności poznawczych u ludzi. U psów takie problemy zazwyczaj nie stanowią poważnego problemu, ale inne powikłanie napadów może je powodować: Napady rodzą więcej napadów.

Za każdym razem, gdy elektryczna burza ogniowa przetacza się przez mózg, mogą być tworzone dodatkowe gorące punkty. Innymi słowy, za każdym razem, gdy pies ma napad, jego ryzyko wystąpienia kolejnych napadów w przyszłości wzrasta. Zapobieganie temu postępowi choroby jest kluczowym argumentem przemawiającym za leczeniem psów z regularnymi napadami.

Karen, są lekarze weterynarii, którzy uważają, że psy, które cierpią nawet na jeden napad, powinny być leczone. Są oni jednak w mniejszości. Większość lekarzy weterynarii, których znam, nie zaleca podawania leków psom, które mają pojedyncze napady lub tylko napady co kilka lat.

Twój pies jest jednak inny. On ma napady częściej niż co miesiąc. Jest on, moim zdaniem, daleko poza progiem, przy którym zalecam leki przeciw napadom.

Najnowsze leki przeciw napadom wydają się mieć mniej skutków ubocznych, mimo że są bardzo skuteczne. W szczególności, lek o nazwie lewetiracetam (bardziej znany pod nazwą handlową Keppra) może być obiecujący dla Twojego zwierzęcia.

Zalecam, abyś porozmawiał ze swoim weterynarzem o tym leku. Z leczeniem, padaczka Pana psa, miejmy nadzieję, nie będzie postępować i jego długość życia powinna być bliska normalnej. Bez leczenia, obawiam się, że sytuacja może się pogorszyć, prowadząc do częstszych napadów, skupisk napadów, a w końcu być może do napadów nie do opanowania, które mogą być śmiertelne.

Czytaj więcej z naszej serii Zapytaj Weterynarza:

• Czy mój pies złapie chorobę lub pchły w gabinecie weterynaryjnym?
• Nowa szczepionka może pomóc w leczeniu chłoniaka u psów
• Jak się zapatrujesz na przycinanie uszu i inne niepotrzebne operacje?

.