Bluszcz angielski jest zaliczany do szybko rosnących pnączy lub roślin okrywowych. Według amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska, „bluszcz angielski jest wiecznie zielonym drzewiastym pnączem, które szybko się rozprzestrzenia, może wspiąć się na wysokość 30 metrów (około 98 stóp), a kiedy dojrzeje, obficie kwitnie.”
Problem ogrodowy
Ogrodnicy i ogrodnicy zgadzają się, że bluszcz angielski, czyli hedera helix, jest rośliną inwazyjną, która często staje się problemem. Bluszcz angielski jest sklasyfikowany jako inwazyjny w północno-zachodnim Pacyfiku i wielu innych obszarach, zgodnie z raportem z 2009 roku przygotowanym przez University of Maine Cooperative Extension.
Charakterystyka rośliny
Szybko rosnący bluszcz angielski charakteryzuje się zdrewniałymi pnączami, które wytwarzają małe, ostro zakończone, głęboko zielone liście. Jako roślina okrywowa dorasta do około 1 stopy wysokości. Uprawiany jako pnącze, hedera helix może urosnąć do 40 stóp, wysyłając korzonki, które przyczepiają się do ścian, ogrodzeń i pni drzew.
- Bluszcz angielski jest klasyfikowany jako szybko rosnące pnącze lub roślina okrywowa.
Warunki wzrostu
Bluszcz angielski rośnie przez zimę, podczas gdy inne rośliny są w stanie uśpienia, rozwija się w ubogich lub podmokłych glebach i jest odporny na herbicydy, co sprawia, że bardziej agresywne środki są niezbędne, gdy próbuje się wyeliminować roślinę.
Uszkodzenia powodowane przez bluszcz angielski
Pochodzące z Kaukazu odmiany bluszczu angielskiego kwitną w strefach 5-10 według Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych. Liście są ciemno-jasnozielone, często ze srebrnymi lub białymi przebarwieniami. Owijając się wokół pnia i gałęzi, bluszcz angielski ogranicza dostęp liści drzewa do słońca i wilgoci, zabijając liście, a w końcu niedożywione drzewo. Korzonki szukają istniejących pęknięć i szczelin, wykorzystując je do zwiększenia siły przyczepności, a czasami przenikają przez nie do wnętrz budynków. Ta sama silna przyczepność może powodować wyrywanie kawałków stiuku przyczepionych do pnączy bluszczu. Jednakże, należy sprawdzić w lokalnym, regionalnym lub państwowym wydziale ochrony środowiska lub konserwacji przepisów regulujących stosowanie herbicydów. Najbardziej powszechne jest cięcie łodygi. Korzystanie nożyc lub sekatory, wyciąć każdy pęd winorośli do w ciągu 1 do 2 stóp od ziemi. Wykonaj drugie cięcie 2 stopy powyżej pierwszego. Pozbawiony pożywienia górny segment winorośli obumrze.
- Pochodzące z Kaukazu odmiany bluszczu angielskiego rozkwitają w strefach 5-10, wyznaczonych przez Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych.
- Owijając się wokół pnia i gałęzi, bluszcz angielski utrudnia liściom drzew dostęp do słońca i wilgoci, zabijając liście i w końcu niedożywione drzewo.
Uszkodzenia powodowane przez bluszcz angielski
Pochodzące z Kaukazu odmiany bluszczu angielskiego kwitną w strefach odporności roślin 5-10, wyznaczonych przez Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych. Liście są ciemno-jasnozielone, często ze srebrnymi lub białymi przebarwieniami. Owijając się wokół pnia i gałęzi, bluszcz angielski ogranicza dostęp liści drzewa do słońca i wilgoci, zabijając liście, a w końcu niedożywione drzewo. Korzonki szukają istniejących pęknięć i szczelin, wykorzystując je do zwiększenia siły przyczepności, a czasami przenikają przez nie do wnętrz budynków. Ta sama silna przyczepność może powodować wyrywanie kawałków stiuku przyczepionych do pnączy bluszczu. Jednakże, należy sprawdzić w lokalnym, regionalnym lub państwowym wydziale ochrony środowiska lub konserwacji przepisów regulujących stosowanie herbicydów. Najbardziej powszechne jest cięcie łodygi. Korzystanie z nożyc lub sekatorów, wyciąć każdy łodygi winorośli w ciągu 1 do 2 stóp od ziemi. Wykonaj drugie cięcie 2 stopy powyżej pierwszego. Pozbawiony pożywienia górny segment winorośli obumrze.
- Pochodzące z Kaukazu odmiany bluszczu angielskiego rozkwitają w strefach 5-10, wyznaczonych przez Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych.
- Owijając się wokół pnia i gałęzi, bluszcz angielski utrudnia liściom drzew dostęp do słońca i wilgoci, zabijając liście, a w końcu niedożywione drzewo.
.