Zakażenie HIV i AIDs wiąże się z licznymi powikłaniami, wynikającymi prawdopodobnie z upośledzenia odporności po zakażeniu. Opisano sporadyczne przypadki i małe kohorty pacjentów z zespołami reumatycznymi i autoimmunologicznymi, ale dane epidemiologiczne dotyczące częstości ich występowania są skąpe.

Badacze przeanalizowali epidemiologię chorób zapalnych i autoimmunologicznych (IAD) u pacjentów żyjących z HIV (PLHIV). W szczególności przyjrzeli się częstości występowania 26 IAD wśród PLHIV przy użyciu dużej francuskiej wieloośrodkowej kohorty HIVE podczas ery cART (od stycznia 2000 r. do lipca 2013 r.).

Kohorta badania obejmowała 33 403 PLHIV. Zidentyfikowano 1381 pacjentów, u których stwierdzono IAD. Do najczęściej występujących IAD należały:

• {soriasis
• Sarkoidoza
• Reumatoidalne zapalenie stawów
• Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
• Choroba Grave’a
• Autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna niedokrwistość
• Immune thrombocytopenia
• Przewlekła zapalna choroba jelit

Powszechność tocznia rumieniowatego układowego i stwardnienia rozsianego były niskie.

Większość pacjentów (59%) rozwinęła IAD po zakażeniu HIV ze średnim opóźnieniem 10,6 ± 6,4 lat.

Potwierdzono, że współzakażenie WZW C było znacznie częstsze u pacjentów z łuszczycą, chorobą Grave’a i małopłytkowością immunologiczną. WZW typu B występowało częściej u osób z małopłytkowością immunologiczną i autoimmunologiczną niedokrwistością hemolityczną.

Wśród pacjentów, u których rozwinęła się IAD po rozpoznaniu zakażenia HIV, 572 (70%) było w trakcie terapii antyretrowirusowej, a 419 z nich (73%) miało niewykrywalną wiremię HIV.

Nasze badanie wykazało, że niektóre IAD nie są rzadkie wśród PLHIV i występują głównie u pacjentów z kontrolą immunowirusową pod wpływem cART.