Jest poranek 2019 Fashion Awards, a ja jestem w drodze na spotkanie ze starym przyjacielem w hotelu Bulgari w Knightsbridge. Na zewnątrz grudniowe powietrze jest chłodne. Wewnątrz, korytarze są nastrojowo oświetlone. Ale kiedy Irina Shayk otwiera drzwi do swojego apartamentu, to tak, jakby nagle przyszła wiosna.

Wita mnie teatralnym „Cześć!”, a ja natychmiast zaczynam się śmiać – nie dość, że 34-letnia rosyjska dynamo jest w trakcie FaceTimingu z szefem kreatywnym Burberry Riccardo Tisci, to jej cała twarz jest ukryta za mieniącą się złotą maską, co nadaje jej wygląd bardzo pięknego, bardzo niegrzecznego Tutenchamona. (To nic niezwykłego; kiedy jesteś z Iriną, nastrój jest zawsze, by użyć jednego z jej ulubionych określeń imprezowych, jak „kiki”). Nawet w masce, niebieskich dżinsach włożonych w czarne skarpetki, prostym szarym t-shircie i złotych obręczach, wygląda niesamowicie.

Pierwszy raz spotkałyśmy się kilka lat temu, kiedy stylizowałam ją dla W Magazine wraz z fotografami Mertem Alasem i Marcusem Piggottem. Dzięki przełomowi w Sports Illustrated, była już wtedy gwiazdą mediów społecznościowych. To była miłość od pierwszego wejrzenia. Kiedy przyjechała na plan w Los Angeles, było tak, jakbyśmy znali się całe życie. Uwielbiałam jej humor, ciepło i urodę, a przede wszystkim jej zaciętość. (Urodziła się w czasie srogiej sowieckiej zimy, więc ta zadziorność nie jest zaskoczeniem). Moda też się w niej zakochała i wkrótce chodziła dla Givenchy i Miu Miu, i była fotografowana przez wielkich.

Wkrótce cały świat zachwycił się Iriną, nie tylko hollywoodzki aktor Bradley Cooper. Para była razem przez cztery lata, a trzy lata temu miała córkę – Lea De Seine Shayk Cooper – która teraz jest współrodzicem po ich rozstaniu. Irina jest niezwykłą matką.

Irina kończy rozmowę wideo z Riccardo, zdejmuje swoją maskę i wciąga mnie do swojej sypialni, gdzie oznaki życia supermodelki w stylu glamour są zaśmiecone, od zapomnianego serwisu pokojowego do rozrzuconych obcasów. Za kilka godzin ma wystąpić na czerwonym dywanie, ale nie zdecydowała się jeszcze na ostateczny wygląd. „Nie mam co na siebie włożyć” – martwi się – wszystko, co do tej pory przysłano, nie pasuje do jej słynnych krągłości. „Znasz mnie”, mówi, jej głos jest pełen zabawy i cudownie żwirowaty. „Mama uwielbia jeść”. Siadamy, by porozmawiać…

Edward Enninful: Zacznijmy od początku. Straciłeś ojca, gdy byłeś młody, i finansowo nie było to łatwe dla twojej rodziny. Jak to ukształtowało to, kim się stałaś?

Irina Shayk: Urodziłam się i wychowałam w mieście o nazwie Yemanzhelinsk, w środku niczego w Rosji. Mój ojciec był górnikiem, a moja mama pianistką – nie mogła znaleźć pracy, więc grała dla dzieci w przedszkolu.

To było bardzo proste życie: jedna główna ulica, brak kina, brak restauracji. Straciłam ojca, gdy miałam 14 lat. Był najzdrowszym żyjącym człowiekiem, a w wieku 44 lat, ni stąd ni zowąd, przez jakiś czas kaszlał, potem dostał zapalenia płuc i zmarł. Zostałyśmy ja, moja mama i moja siostra. Trzy kobiety.

Jak przetrwałyście?

Nauczyłyśmy się tego we wczesnym okresie życia, nawet kiedy miałyśmy ojca, bo w Rosji trzeba. W lecie uprawiasz warzywa i zakopujesz je, więc w zimie masz ziemniaki, marchew, wszystko, więc możesz przetrwać. Kiedy przeprowadziłam się do Nowego Jorku, byłam zszokowana, że ludzie chodzą do supermarketu i kupują ziemniaki. Byłam jak, „To szaleństwo.”

Jak poradziliście sobie ze stratą?

To było ogromne, on był miłością naszego życia. Moja mama była żoną mojego ojca przez 14 lat i spotykała się z nim przez siedem lat, zanim się pobrali. Była przerażona. Ale myślę, że to co jest bardzo wyjątkowe w rosyjskiej kobiecie, i kobietach w ogóle, to to, że zawsze kształtują się w odpowiednim momencie.

Byłaś popularna w szkole?

Nie! Miałam swojego pierwszego chłopaka w wieku 18 lat. Chłopcy mnie nie lubili.

Dlaczego?

Byłam naprawdę chuda i miałam ciemniejszą skórę, więc chłopcy i dziewczyny się ze mnie nabijali. Nigdy nie wiedziałam, że zostanę modelką. Miałam większe usta, więc nazywali mnie Czunga-Changa, po tej rosyjskiej kreskówce o czarnych dzieciach.

Och, wow.

Zawsze myślałam: „Chcę być taka jak wszyscy inni”, żeby nikt się mnie nie czepiał. Jako dziecko byłam naprawdę nieśmiała. I w pewnym sensie nienawidziłam być na zdjęciach. Spójrz na mnie teraz!

To brzmi jakbyś była bardzo różna od kobiety, którą znamy dzisiaj.

Cóż, po pierwsze, zawsze czułam, że urodziłam się w złym ciele. Czułam, że powinnam być chłopcem.

That’s so interesting.

I don’t know why. Może dlatego, że mój ojciec zawsze chciał mieć chłopca.

Ile miałaś lat, kiedy doznałaś tego uczucia?

Czternaście. Kiedy zmarł mój ojciec, pomyślałem: „Skoro jestem facetem, teraz nadszedł mój czas, aby zająć się rodziną”. Powiedziałem sobie, że nigdy się nie ożenię. Oczywiście, później w życiu to przerosło i kocham być kobietą. Ale pamiętam to uczucie.

Jaki był moment, który naprawdę zmienił twoje życie?

Prawdopodobnie mój punkt zwrotny nastąpił, kiedy miałam sześć lat. Mój ojciec pracował przez 20 lat i w końcu kupił samochód – mieć samochód na wsi, to było naprawdę tak, jakbyś był królem. Postanowił go sprzedać, a pieniądze zamierzał przeznaczyć na nowy dom, studia i może kolejny samochód. Ale kiedy miałem sześć lat, zostaliśmy okradzeni. Otworzyłem drzwi, a do środka weszło trzech facetów w maskach i wycelowali mi broń w głowę. Przepraszam, nie chciałem płakać.

O mój Boże, Irina!

Oni byli jak, „Gdzie jest twój ojciec? Wiemy, że masz pieniądze w domu.” Moją pierwszą reakcją było, nie mów. Nie powiedziałam im, że mój ojciec brał prysznic. Wtedy wyłamali drzwi do łazienki i doszło do wielkiej bójki.

A ty miałeś tylko sześć lat?

Tak. Jeden z nich celował mi w głowę, a dwaj pozostali bili się z moim ojcem. Mieszkaliśmy na pierwszym piętrze i mój ojciec wyskoczył przez okno. Poszedł prosić o pomoc, a chłopaki przestraszyli się i uciekli. Byłem tak przerażony.

To musiało mieć na ciebie trwały wpływ.

To pewnie dlatego nadal nie mam wielu przyjaciół. Wiedziałem, że najlepszy przyjaciel mojego ojca zdradził go, ponieważ tylko on wiedział, że mój ojciec zamierza sprzedać samochód. Do dziś nie otwieram tak wielu drzwi przed ludźmi w moim życiu. Nie chcę żyć bez zaufania do ludzi. Nie opowiadam o tej historii, bo ona sprawia, że wracam do tamtego czasu, do utraty ojca. Ale chciałem ci to powiedzieć.

Dziękuję, że mi zaufałeś. Więc modelowanie nie było czymś, za czym kiedykolwiek goniłeś? Nigdy.

Irina Shayk Oozes Bad Bih Energy At Savage x Fenty

By Ellie Pithers

Jako dziecko, kiedy wychodziłeś z domu z mamą, czy ludzie mówili: „Twoja córka jest taka piękna”?

Nie. Zawsze byłam kochana w mojej rodzinie, ale nigdy nie byłam podziwiana poza domem, ponieważ wyglądałam inaczej. Kiedy przeprowadziliśmy się do większego miasta, moja siostra poszła na uniwersytet, a ja na studia marketingowe. Popołudniami chodziłyśmy do szkoły kosmetycznej, a obok była szkoła modelingu. Guia Jikidze, który został moim menadżerem, a który niestety odszedł, wysłał do tej szkoły skauta. Zobaczył mnie, zrobił zdjęcia i wysłał je do Guia, który powiedział: „Och, chcesz być modelką? Czy chcesz jechać do Paryża?”

Jak to było przyjechać do Paryża jako 19-latka?

To nie było nic takiego jak przyjazd dzisiaj. Nie było samochodu, nie było witających na lotnisku. To był apartament z ośmioma modelkami dzielącymi dwie łazienki. Kosztowało 50 euro tygodniowo, 25 euro trzeba było wydać na tygodniowy bilet na metro. Pamiętam, że w piątek, sobotę i niedzielę nie mieliśmy nic do jedzenia. Nie mówiłam po angielsku, wiedziałam tylko: „Mam na imię Irina” i „Jak się masz?”. Ale, wiesz, to był najpiękniejszy czas, jaki kiedykolwiek przeżyłam. Wiedziałam o świecie istniejącym tam, ale to był mój pierwszy przystanek z Rosji.

Jaki był twój wielki przełom?

Pójście do mojej agencji i powiedzenie, „Wyślij mnie gdzieś indziej, ponieważ muszę zarabiać pieniądze.” Pojechałem do Hiszpanii i zarezerwowałem katalog dla Lacoste, pojechałem na Karaiby, żeby go nakręcić i zarobiłem, nie wiem, 4,000 euro? Moja mama płakała przez kilka dni. W Ameryce moim pierwszym przełomem było Sports Illustrated.

Jako wychowana w Rosji była modelka Sports Illustrated, jak myślisz, jak rozwinął się Twój feminizm?

Dzięki moim związkom i doświadczeniu życiowemu nauczyłam się stawiać na swoim. Weszłam do tego biznesu jako modelka komercyjna i przyjęłam to – zawsze miałam duże cycki i kształty. Kiedy byłam w Paryżu, żałowałam, że nie jestem szczupła, bo ubrania na mnie nie pasowały i nie mogłam zarabiać pieniędzy. Ale kobiety są silne i musimy po prostu przyjąć to, kim jesteśmy.

Jak to jest być tak młodą kobietą w tej branży?

Zaczęłam modelować, gdy miałam 19, 20 lat, więc miałam swoje dzieciństwo. Zawsze wierzyłam w siebie. W wieku 14 lat czułam, że jestem w złym ciele, potem w końcu poczułam się dobrze, że jestem kobietą. Nie czułam presji, by tracić kilogramy i farbować włosy, i zawsze, do dziś, trzymam się tego. Myślę, że branża zmienia się na lepsze. Wtedy było zupełnie inaczej: to była mapa; nie było Instagrama, nie było Facebooka, klienci nie mogli powiedzieć: „Ona ma taki duży follow-up i jest popularna na Facebooku, zarezerwujmy ją.” Wszystko co miałeś to twoje zdjęcia i to co miałeś do powiedzenia. A ja nie mogłam nic powiedzieć.

Co sądzisz o obecnej sytuacji z prawami LGBTQIA+ w Rosji?

Wiesz, kocham mój kraj. W Moskwie są najfajniejsze podziemne kluby gejowskie, do których przyjeżdżają ludzie z całego świata. Mam wielu przyjaciół, którzy mają płynną płeć. Ale myślę, że tak bardzo jak mówimy, że Rosja jest demokratycznym krajem, to wciąż jest na dobrej drodze w tym aspekcie.

Jak zmieniły się twoje priorytety odkąd zostałaś matką?

Cóż, trudno jest znaleźć równowagę między byciem samotną matką a byciem kobietą pracującą i żywicielką. Zaufaj mi, są dni, w których budzę się i jestem jak, „O mój Boże, nie wiem, co robić, rozpadam się.” Zawsze staram się nie przebywać z dala od mojej córki dłużej niż tydzień, ale nie chcę też być tą kobietą, która nie jest prawdomówna wobec siebie, ponieważ kocham swoją pracę i zostałam wychowana w domu prowadzonym przez kobietę. Chcę, żeby moja córka wiedziała, że mama ma pracę w swoim życiu, bo chcę wychować silną, silną kobietę. Prezenty i jedzenie nie pojawiają się znienacka.

Czy twoje priorytety zmieniły się z dnia na dzień?

Nie, pracowałam, dopóki nie byłam w siódmym i pół miesiącu ciąży. Pamiętam poród, przebudzenie i ten moment, kiedy podali mi moją córkę, myśląc: „Co ja mam zrobić?”. Następną rzeczą, którą wiem, jest to, że jest w łóżeczku, budząc się co dwie i pół godziny, aby być karmionym piersią. To zdecydowanie proces uczenia się. Ale jedno mogę powiedzieć, moje relacje z mamą się zmieniły.

Tak, miałam cię o to zapytać.

Urodziłam się w Związku Radzieckim w ’86 roku – nie mieliśmy pralki, suszarki, pieluch. Moja mama musiała stać w kolejce dwie lub trzy godziny z moją siostrą, która była starsza ode mnie o 18 miesięcy, żeby dostać butelkę mleka. Kiedy moja córka miała półtora roku, zadzwoniłam do mamy i powiedziałam jej: „Nie mogę uwierzyć, że w tym czasie wychowałaś nam drugie dziecko”. Odpowiedziała mi: „O czym ty mówisz? Tym drugim dzieckiem byłaś ty! Chciałaś mi powiedzieć, żebym cię nie miała?”. Naprawdę szanuję to, kim ona jest, wiesz, po śmierci mojego ojca… .

Poznałem twoją mamę. Jest niesamowita.

Przepraszam. Pięciominutowa przerwa na płacz!

Zawsze. OK, zmieńmy temat. Pomiędzy pracą i rodziną, jak znajdujesz czas na randki? Czy jesteś już gotowa?

Cóż, wciąż się dostosowuję. To nowy rozdział w moim życiu, a ja naprawdę wierzę w przeznaczenie. Jeśli wszechświat ześle mi odpowiednią osobę, pomyślę o tym.

Czy myślisz, że ludzie są trochę nieśmiali, aby się do ciebie zbliżyć?

Powiem ci coś, czego nigdy nikomu nie mówiłam. Miałam kilku chłopaków i mężczyzn w moim życiu, którzy powiedzieli, że boją się Iriny.