Rybosomy fizjologicznie nie dzielących się ludzkich limfocytów krwi obwodowej były badane przez pomiary absorbancji ultrafioletowej ekstraktów cytoplazmatycznych poddanych ultrawirowaniu w gradientach sacharozy przy wysokiej i niskiej sile jonowej. Co najmniej 70% całkowitej liczby cytoplazmatycznych rybosomów stanowiły wolne rybosomy, które sedymentowały przy 80 S w niskiej soli i dysocjowały do podjednostek 40 S i 60 S w wysokiej soli. Cz±steczki te nie brały udziału w syntezie białka. Pozostałe rybosomy były równo podzielone pomiędzy podjednostki natywne, aktywne monosomy i większe polisomy. Wykazano, że wolne rybosomy istniały jako cząsteczki 80 S w nienaruszonej komórce, a badania znakowania wskazywały, że nie powracały one swobodnie do puli składników syntetyzujących białka. Nowe rybosomy pojawiały się najpierw jako natywne podjednostki i w polisomach. Po upływie 15 do 20 min cząsteczki te zaczęły wchodzić do puli wolnych rybosomów. Tak więc wolne rybosomy powstaj± w spoczywaj±cej komórce w wyniku jednokierunkowego przepływu, który ci±gle usuwa cz±steczki z puli syntetyzuj±cej białka i sekwestruje je jako nagromadzenie nieaktywnych cz±steczek 80 S. Przej¶ciu od natywnych podjednostek do wolnych rybosomów towarzysz± funkcjonalne zmiany w zachowaniu asocjacyjnym podjednostek oraz zmiany w zachowaniu sedymentacyjnym podjednostek. Zmiany te mog± być spowodowane brakiem białka lub białek w wolnych rybosomach, które jest wymagane do efektywnej dysocjacji podjednostek przed inicjacj± translacji. Niedobór tego czynnika dysocjacji może być odpowiedzialny za stałe tworzenie się wolnych rybosomów w komórkach w stanie spoczynku. Nasze dane sugerują również ograniczenie tempa inicjacji syntezy białka, które może wynikać z niedoboru czynnika inicjacji.