Termin fala nośna wywodzi się z radia. W systemie komunikacji radiowej, takim jak transmisja radiowa lub telewizyjna, informacje są przesyłane w przestrzeni za pomocą fal radiowych. Po stronie nadawczej informacja, w postaci sygnału modulacyjnego, jest podawana do urządzenia elektronicznego zwanego nadajnikiem. W nadajniku oscylator elektroniczny wytwarza sinusoidalnie zmienny prąd o częstotliwości radiowej; jest to fala nośna. Sygnał informacyjny jest używany do modulowania fali nośnej, zmieniając pewien aspekt nośnika, w celu naniesienia informacji na falę. Prąd zmienny zostaje wzmocniony i przyłożony do anteny nadajnika, wypromieniowując fale radiowe, które przenoszą informację do miejsca, w którym znajduje się odbiornik. W odbiorniku, fale radiowe uderzają w antenę odbiornika, indukując w niej niewielki prąd oscylacyjny, który jest podawany do odbiornika. W odbiorniku, sygnał modulacji jest wydobywany z modulowanej fali nośnej, proces zwany demodulation.

Większość systemów radiowych w 20 wieku używane modulacji częstotliwości (FM) lub modulacji amplitudy (AM), aby dodać informacje do przewoźnika. Widmo częstotliwości zmodulowanego sygnału AM lub FM z nadajnika radiowego jest pokazane powyżej. Składa się ono z silnej składowej (C) przy częstotliwości nośnej f C {displaystyle f_{C}}

z modulacją zawartą w wąskich pasmach bocznych (SB) powyżej i poniżej częstotliwości nośnej. Częstotliwość stacji radiowej lub telewizyjnej jest uważana za częstotliwość nośną. Jednak sama nośna nie jest użyteczna w przekazywaniu informacji, więc energia w składowej nośnej jest marnowaniem mocy nadajnika. Dlatego w wielu nowoczesnych metodach modulacji nośna nie jest transmitowana. Na przykład, w modulacji jednostronnej (SSB), nośna jest tłumiona (a w niektórych formach SSB, wyeliminowane). Nośnik musi być ponownie wprowadzony w odbiorniku przez oscylator częstotliwości bicia (BFO).

Kariery są również szeroko stosowane do przesyłania wielu kanałów informacyjnych przez jeden kabel lub inne medium komunikacyjne przy użyciu techniki multipleksacji z podziałem częstotliwości (FDM). Na przykład, w systemie telewizji kablowej, setki kanałów telewizyjnych są dystrybuowane do konsumentów za pośrednictwem jednego kabla koncentrycznego, poprzez modulację każdego kanału telewizyjnego na fali nośnej o innej częstotliwości, a następnie wysyłanie wszystkich nośnych przez kabel. W odbiorniku, poszczególne kanały mogą być oddzielone przez filtry pasmowe za pomocą dostrojonych obwodów, tak aby pożądany kanał telewizyjny mógł być wyświetlany. Podobna technika zwana wavelength division multiplexing jest używana do przesyłania wielu kanałów danych przez światłowód poprzez modulowanie ich na oddzielnych nośnikach światła; wiązki światła o różnych długościach fali.

.