By Emily Grebenstein

Non-native plant species pose a significant threat to the natural ecosystems of the United States. Wiele z tych inwazyjnych roślin to uciekinierzy z ogrodów i krajobrazów, w których zostały pierwotnie zasadzone. Rośliny te, kupowane w lokalnych szkółkach, u dostawców hurtowych i w innych miejscach, mogą potencjalnie opanować duże obszary, wpływając na rodzime rośliny i zwierzęta oraz negatywnie zmieniając ekosystem. W ostatnich latach wzrost podróży i handlu międzynarodowego szybko wprowadził wiele nowych nierodzimych gatunków do Stanów Zjednoczonych.

„Chociaż nie wszystkie nierodzime rośliny są złe, niektóre importowane gatunki są tyranami, które wypierają rodzime rośliny i niszczą różnorodne ekosystemy, od których zależy wiele żywych istot”, powiedział James Gagliardi, ogrodnik ze Smithsonian Gardens.

Rośliny o największym potencjale inwazyjnym są płodnymi siewcami i silnie rosnącymi roślinami, które mają zdolność dobrego przystosowania się do różnych warunków. Rodzime gatunki nie ewoluowały wraz z tymi roślinami i mają problemy z konkurowaniem. Z niewielu drapieżników i małej konkurencji o zasoby, te nowe rośliny mogą wyprzeć rodzimą florę, zmniejszając różnorodność roślin, aż krajobraz nie jest już w stanie wspierać długotrwałe rodzimych roślin, zwierząt i owadów społeczności.

Oto lista sześciu najlepszych Jamesa Gagliardi najbardziej płodnych roślin najeźdźców w USA z sugestiami rodzimych stand-ins do sadzenia w ogrodzie:

Purple Loosestrife (Lythrum salicaria)

Origin: Europa i umiarkowana Azja

Arrival: Purple loosestrife został wprowadzony do Stanów Zjednoczonych na początku 1800 roku do celów ozdobnych i leczniczych.

Impact: Teraz rośnie inwazyjnie w większości stanów, purpurowy loosestrife może stać się dominującym gatunkiem roślin na terenach podmokłych. Jedna roślina może produkować aż 2 miliony nasion rozproszonych przez wiatr rocznie, a podziemne łodygi rosną w tempie 1 stopy na rok.

Natywne alternatywy: Blazing star (Liatris spicata), American blue vervain (Verbena hastate) i New York ironweed (Vernonia noveboracensis)

Japanese Honeysuckle (Lonicera japonica)

Origin: Azja Wschodnia

Przybycie: Jedna z wielu inwazyjnych odmian wiciokrzewu w Stanach Zjednoczonych, wiciokrzew japoński został sprowadzony na Long Island, NY, w 1806 roku do użytku ozdobnego i kontroli erozji.

Wpływ: Roślina stała się płodna w całej dużej części wschodniego wybrzeża, ponieważ dostosowuje się do szerokiego zakresu warunków. Japoński wiciokrzew jest agresywny winorośl, która smothers, cienie i opasuje inne konkurencyjne roślinności. Wiele ptaków zjada owoce tej rośliny, rozprzestrzeniając w ten sposób nasiona wiciokrzewu.

Natywne alternatywy: Trumpet creeper (Campsis radicans) i wiciokrzew koralowy (Lonicera sempervirens)

Japoński berberys (Berberis thunbergii)

Pochodzenie: Japonia

Przybycie: Berberys japoński został wprowadzony do Stanów Zjednoczonych w 1800 roku jako roślina ozdobna. Nasiona berberysu japońskiego zostały wysłane z Rosji do Arboretum Arnolda w 1875 roku jako alternatywa dla berberysu europejskiego (Berberis vulgaris), który wypadł z łask, ponieważ był żywicielem czarnej rdzy łodygowej – poważnego grzyba wpływającego na uprawy zbóż.

Wpływ: Krzew ma zdolność do wzrostu w głębokim cieniu i jest szczególnie szkodliwe dla gruntów leśnych w północno-wschodniej. Silnie owocująca roślina tworzy gęste zarośla, wypierając rodzime rośliny, a jej nasiona są łatwo rozprzestrzeniane przez ptaki.

Natywne alternatywy: Dziurawiec krzewiasty (Hypericum prolificum) i zimowit (Ilex verticillata)

Klon norweski (Acer platanoides)

Origin: Europa

Przybycie: Odkrywca roślin John Bartram po raz pierwszy wprowadził klon norweski do Stanów Zjednoczonych z Anglii w 1756 roku. Drzewo o szerokich możliwościach adaptacyjnych szybko stało się popularne i było sadzone w miastach jako drzewo cieniste oraz w społecznościach wiejskich.

Wpływ: Klon norweski wypiera rodzime drzewa i ma potencjał, aby zdominować krajobraz zarówno w północno-wschodniej, jak i północno-zachodniej części kraju. Wypiera rodzime klony, takie jak klon cukrowy, a jego gęsty baldachim przesłania dzikie kwiaty.

Rodzime alternatywy: Klon cukrowy (Acer saccharum) i klon czerwony (Acer rubrum)

Bluszcz angielski (Hedera helix)

Pochodzenie: Europa

Przybycie: Wprowadzenie bluszczu angielskiego datuje się na początek 1700 roku, kiedy to europejscy koloniści sprowadzili roślinę jako łatwą w uprawie wiecznie zieloną roślinę okrywową.

Wpływ: Sadzenie i sprzedaż bluszczu angielskiego trwa w Stanach Zjednoczonych, mimo że jest to jeden na najgorszych-rozprzestrzenionych roślin inwazyjnych w kraju ze względu na jego zdolność do obsługi szeroko rozpowszechnionych warunków, szczególnie na wschodnim i zachodnim wybrzeżu. Bluszcz angielski jest agresywnie rozprzestrzeniającym się pnączem, które może powoli zabijać drzewa poprzez ograniczanie dostępu światła. Rozprzestrzenia się przez rozmnażanie wegetatywne i przez nasiona, które są spożywane i rozprzestrzeniane przez ptaki.

Natywne alternatywy: Mięta pełzająca (Meehania cordata), ostrożeń Allegheny (Pachysandra procumbens) i floks pełzający (Phlox stolonifera)

Kudzu (Pueraria montana var. lobata)

Pochodzenie: Chiny, Japonia i wyspy Pacyfiku

Przybycie: Japonia wprowadziła Kudzu do USA na Wystawie Stulecia w Filadelfii w 1876 roku. To był najpierw promowany jako roślina ozdobna, a później jako uprawy paszowej w południowo-wschodniej. Milion akrów Kudzu zostało zasadzonych w latach 30-tych i 40-tych przez Soil Conservation Service w celu zmniejszenia erozji gleby na wylesionych terenach. Dopiero w latach 50. uznano ją za inwazyjną.

Wpływ: Po ustaleniu, Kudzu rośnie w tempie do jednej stopy dziennie i 60 stóp rocznie. Ten energiczny winorośl przejmuje obszary w południowo-wschodniej przez smothering roślin i zabija drzewa przez dodanie ogromnej wagi i opasanie lub przewrócenie ich.

Natywne alternatywy: Carolina jessamine (Gelsemium sempervirens) i Virginia creeper (Parthenocissus quinquefolia)

.