Effects of escitalopram/quetiapine combination therapy versus escitalopram monotherapy on hypothalamic-pituitary-adrenal-axis activity in relation to antidepressant effectiveness

Uważa się, że układ podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA) odgrywa istotną rolę w patofizjologii dużych zaburzeń depresyjnych. W tym kontekście wykazano, że atypowy lek przeciwpsychotyczny kwetiapina (QUE) hamuje aktywność układu HPA u osób zdrowych. W niniejszej pracy badano, czy przypuszczalny hamujący wpływ QUE na aktywność układu HPA może przyczyniać się do jej skuteczności przeciwdepresyjnej. Analizowano wpływ QUE jako leku wspomagającego selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) escitalopram (ESC) na aktywność układu HPA w porównaniu z monoterapią ESC w odniesieniu do skuteczności przeciwdepresyjnej. Aktywność osi HPA (kortyzol i ACTH) mierzono za pomocą testu z deksametazonem i hormonem uwalniającym kortykotropinę (DEX/CRH), który wykonywano przed (tydzień 0) i w trakcie (tydzień 1, tydzień 5) psychofarmakoterapii przeciwdepresyjnej. Terapia skojarzona, ale nie monoterapia ESC, wykazywała istotnie hamujący wpływ na aktywność układu HPA, prowadzący do stopniowego jej obniżania. Stężenie ACTH uległo zmniejszeniu w grupie ESC/QUE w ciągu 5 tygodni leczenia. Hamujący efekt QUE może być zaangażowany w jego działanie przeciwdepresyjne jako strategii augmentacyjnej.