NARRATOR: Lato 1942 – zaledwie rok po inwazji na Związek Radziecki, Hitler nakazuje ofensywę przeciwko dużemu miastu nad Wołgą, które nosi imię Stalina. Na początku sierpnia oddziały Wehrmachtu posuwają się do granic miasta Stalingrad.
GERHARD DENGLER: „Myśleliśmy, że jeśli uda nam się odciąć Stalingrad, a wraz z nim Wołgę, wojna będzie prawie skończona.”
NARRATOR: Dzień po dniu niemieckie bombowce atakują. Miasto wygląda coraz bardziej jak pustkowie. W połowie września 1942 roku, niemieccy żołnierze wkraczają do Stalingradu. Wielu wierzy, że wróg jest już prawie pokonany, że to tylko kwestia zmiażdżenia ostatnich ognisk oporu. Ale radziecki dyktator jest zdeterminowany. Miasto nie zostanie zdobyte. Stalingrad zostaje zamieniony w twierdzę. Nawet cywile włączają się do akcji.
RAISSA GALTSCHENKO: „Był apel do żołnierzy: Nie ma już dla nas ziemi za Wołgą. Wiedzieliśmy, czego bronimy, naszej ojczyzny, a przede wszystkim naszego miasta.”
NARRATOR: Wśród ruin, ulica po ulicy, dom po domu, toczą się gorzkie walki. Czasami tylko podłogi oddzielają wrogów. Walka wręcz jest brutalna. Trwa tygodniami.
GÜNTER SCHRÖDER: „Kiedy Rosjanie nagle szarżowali, mogliśmy zrobić tylko jedną rzecz: wyciągnąć nasze szpadle i uderzyć w nich od dołu i trafić w główną arterię poniżej głowy.”
NARRATOR: Brutalna walka zbiera teraz codzienne żniwo w postaci tysięcy niemieckich i radzieckich żołnierzy. Na początku listopada, temperatury w Stalingradzie spadają do -18 stopni. Wołga zamarza. Na zaśnieżonych stepach, niedaleko miasta, gromadzą się oddziały Armii Czerwonej. Ponad milion żołnierzy stoi w gotowości, z rozkazem oblężenia wroga. 19 listopada 1942 roku atakują. Niemcy nie mają wiele możliwości, by przeciwstawić się tak przeważającym siłom. W ciągu trzech dni oddziały 6 Armii zostają otoczone. Blisko 300 000 niemieckich i alianckich żołnierzy znajduje się teraz w Stalingradzie pod oblężeniem.
HANS-ERDMANN SCHÖNBECK: „Obawialiśmy się, że zrobią nam to, co my już zrobiliśmy setkom tysięcy Rosjan. Nie było już wtedy nadziei na litość po żadnej ze stron. Wiedzieliśmy, co się z nami stanie.”
NARRATOR: Dla Hitlera bitwa o Stalingrad to także kwestia dumy. 6 Armia chce skapitulować. Ale on odmawia. Zostawiając swoich żołnierzy na pastwę losu. Tysiące istnień ginie nie tylko w walce, ale także z głodu i zimna.
GERHARD MÜNCH: „Tysiące żołnierzy leżało niepogrzebanych w śniegu, tysiące na tysiącach. Droga prowadziła przez nich, wiatr omiatał ich. To łamie w tobie coś, czego nigdy nie da się wyleczyć.”
NARRATOR: 2 lutego 1943 roku 6 Armia poddaje się wbrew woli Hitlera. Dla Armii Radzieckiej, pierwszy wielki triumf ogromnym kosztem. Ginie pół miliona żołnierzy radzieckich. Z 300.000 niemieckich żołnierzy oblężonych tylko jeden na trzech przeżywa, by stawić czoła wieloletniemu więzieniu. Tylko 6 000 niemieckich żołnierzy, którzy walczą w Stalingradzie do samego końca, wraca do domu.