Cel: Zbadanie wpływu cukrzycy na przeżycie pacjenta i przeszczepu wśród biorców nerki versus nerki-trzustki.

Metody: Wśród 270 przeszczepów nerki wykonanych w latach 1985-2002, łącznie 204 (75%) było u pacjentów z cukrzycą, a 66 (25%) u pacjentów bez cukrzycy. Wśród 204 chorych na cukrzycę 161 (60%) nerek przeszczepiono jednocześnie z przeszczepem trzustki (grupa SKPT). W ogólnej grupie chorych 164 (61%) mężczyzn i 106 (39%) kobiet było dializowanych średnio 31 +/- 21 miesięcy (zakres od 0 do 126 miesięcy). Średni czas trwania cukrzycy wynosił 24 +/- 7 lat (zakres od 5 do 51 lat). Dziewięćdziesiąt dziewięć procent pacjentów było leczonych nerkozastępczo (79% hemodializą i 20% dializą otrzewnową).

Wyniki: Ogólny wskaźnik odrzuceń był podobny (NS). Zarówno przeżywalność pacjentów, jak i przeszczepów nerek była gorsza u chorych na cukrzycę. Przeżycie pacjentów wynosiło 82% w ciągu 5 lat wśród chorych poddanych SKPT, 60% u chorych na cukrzycę otrzymujących tylko nerkę i 88% u chorych bez cukrzycy. Przeżycie przeszczepu nerki w ciągu 5 lat wynosiło 77% u chorych na cukrzycę otrzymujących SKPT, 68% u chorych na cukrzycę otrzymujących samą nerkę i 82% u chorych bez cukrzycy. Całkowite przeżycie pacjentów było istotnie większe wśród osób bez cukrzycy (P =,002) lub u chorych na cukrzycę, którzy otrzymali SKPT, w porównaniu z chorymi na cukrzycę, którzy mieli przeszczepioną tylko nerkę (P =,001).

Wnioski: Ta retrospektywna ocena kliniczna potwierdza, że skojarzone przeszczepienie trzustki i nerki powinno być pierwszym wyborem dla pacjentów z cukrzycą insulinozależną (IDDM) ze schyłkową nefropatią cukrzycową.