ZSRR i siedem państw europejskich podpisało Układ Warszawski 14 maja 1955 roku jako odpowiedź na NATO, aby mieć podobny sojusz po stronie opozycji. Członkami były Albania, Czechosłowacja, Niemcy Wschodnie, Bułgaria, Polska, Rumunia i Związek Radziecki. Poprzez traktat państwa członkowskie obiecały bronić każdego członka, który może zostać zaatakowany przez siły zewnętrzne, z jednolitym dowództwem pod przywództwem Związku Radzieckiego. Układ Warszawski zapewnił, że większość narodów europejskich była wyrównana w jednym z dwóch przeciwstawnych obozów i sformalizował polityczny podział w Europie, który stał się dominujący w II wojnie światowej.

Główny powód Układu Warszawskiego

Pakt Warszawski został podpisany tylko 6 lat po tym, jak sojusz NATO został zawarty. Powodem tego było to, że NATO pozwoliło Niemcom Zachodnim na przystąpienie do sojuszu i ponowne utworzenie małej armii. Radzieccy przywódcy byli bardzo zaniepokojeni tym faktem, szczególnie mając w pamięci I i II wojnę światową i postanowili wprowadzić środki bezpieczeństwa w postaci sojuszu politycznego i wojskowego. Pakt trwał jednak tylko do 1991 roku, kiedy to Związek Radziecki zakończył swoją działalność

.