Ostatnio mieliśmy dwa główne hobby. Jednym z nich jest przewidywanie końca świata; nie uwierzycie, ale w tym tygodniu nie znaleźliśmy w Objawieniu absolutnie nic, co by się z nim wiązało. Drugim jest wiązanie prostej radości z naszego kalendarza „słowo na dzień” z różnymi piosenkami. W zeszłym tygodniu słowem było „wainwright” i aby to uczcić, pokazaliśmy cover Rufusa Wainwrighta przeboju Leonarda Cohena „Hallelujah.”

To dobry cover, nawet jeśli użycie przez Wainwrighta „you” zamiast „ya” zabija schemat rymów. Nie można powiedzieć, że Wainwright nie oddaje sprawiedliwości tej melodii, ale kiedy jej słuchaliśmy, po raz pierwszy zaczęliśmy się zastanawiać nad tekstem.

Słyszałem, że był taki sekretny akord
który grał Dawid i podobał się Panu
Ale tak naprawdę nie dbasz o muzykę, prawda?
Idzie tak, czwórka, kwinta
Spadek moll, podniesienie dur
Zdziwiony król komponuje Alleluja

Czy jest jakiś tajemny akord, który podoba się Bogu? Wiemy, że jest taki, który daje Szatanowi majorowe uniesienie, „Diabelski interwał”, który był zakazany w liturgii przez lata, ponieważ słuchanie go przywołuje piekielne myśli. Zespoły metalowe używają go teraz bardzo często.

Nie mówimy o iPodzie Gwiazdy Porannej, chociaż, mówimy o akordzie lub kluczu, który powoduje stukanie palców u stóp Wielkiego G.

Cóż, Dawid jest oczywiście Królem Dawidem. Jest więcej odniesień do Dawida w dalszej części piosenki, w tekście Cohena o widzeniu kobiety kąpiącej się na dachu (Dawid widział Batszebę biorącą kąpiel).

Teraz Dawid był sławny jako muzyk. Oczywiście, tak samo było z antychrystem Nero, więc weź to z ziarnem żony Lota. Mimo to Dawidowi przypisuje się, że uspokoił Saula śpiewem i zapoczątkował koncepcję śpiewu świątynnego. On znał swoje akordy, to jest to co próbujemy powiedzieć, i istnieją legendy o tonach lub nutach tak miłych Bogu lub bogom, że zyskują przychylność sięgające starożytności.

W przypadku „Hallelujah” przynajmniej, akordem wydaje się być C-dur, który jest również kluczem piosenki. Cały powód istnienia Diabelskiego Interwału był taki, że był on dysonansowy, pół kroku poniżej kwinty doskonałej, która zazwyczaj symbolizowała czystość w muzyce. Teoretycznie, cokolwiek było przeciwieństwem strasznego trytonu, byłoby akordem najbardziej miłym Bogu.

Jest to również naprawdę prosty klucz do grania, bez żadnych ostrych lub płaskich, prawdopodobnie czyniąc go jedynym czasem, kiedy Bóg był zadowolony z łatwej drogi. Brawo, Cohen!

• Whatever

.