Trucie jest przejściowym stanem, który następuje po podaniu alkoholu lub substancji psychoaktywnej i powoduje zaburzenia poziomu świadomości, poznania, postrzegania, osądu, afektu lub zachowania, lub innych funkcji psychofizjologicznych i reakcji.
Zaburzenia te są związane z ostrymi efektami farmakologicznymi i wyuczonymi reakcjami na substancję. Ustępują one z czasem z całkowitym powrotem do zdrowia, z wyjątkiem przypadków uszkodzenia tkanek lub innych powikłań.
Termin ten jest najczęściej używany w odniesieniu do używania alkoholu: jego odpowiednikiem w języku potocznym jest „pijaństwo”. Upojenie alkoholem objawia się takimi oznakami jak zaczerwienienie twarzy, niewyraźna mowa, chwiejny chód, euforia, zwiększona aktywność, zmienność, nieuporządkowane zachowanie, spowolnione reakcje, upośledzona ocena sytuacji i brak koordynacji ruchowej, brak wrażliwości lub osłupienie.
Upojenie w dużym stopniu zależy od rodzaju i dawki narkotyku i jest uzależnione od indywidualnego poziomu tolerancji i innych czynników. Często narkotyk jest przyjmowany w celu osiągnięcia pożądanego stopnia odurzenia. Na behawioralną ekspresję danego poziomu odurzenia silnie wpływają kulturowe i osobiste oczekiwania dotyczące efektów działania narkotyku.
Ostre zatrucie jest zwykle ściśle związane z poziomem dawki. Wyjątki od tego mogą wystąpić u osób z pewnymi podstawowymi schorzeniami organicznymi (np. niewydolność nerek lub wątroby), u których małe dawki substancji mogą wywołać nieproporcjonalnie silny efekt odurzający. Należy również wziąć pod uwagę zahamowanie wynikające z kontekstu społecznego.
Oostre zatrucie jest zjawiskiem przejściowym. Intensywność odurzenia zmniejsza się z czasem, a efekty ostatecznie znikają przy braku dalszego stosowania substancji. Wyzdrowienie jest całkowite, z wyjątkiem sytuacji, gdy doszło do uszkodzenia tkanek lub innego powikłania.

World Health Organization. Postępowanie w przypadku nadużywania substancji. Internet. Dostęp 20 stycznia 2016 r.

.