Jedną z najtrudniejszych faz opieki nad osobą z chorobą Alzheimera lub demencją jest czas, w którym osoba ta przestaje jeść lub pić. Jest to trudny okres, jednak jest to naturalna część choroby.

Dlaczego pacjenci przestają jeść

Jedzenie i picie obejmuje centrum kontroli w mózgu oraz silne mięśnie szyi i gardła. Kiedy choroba Alzheimera postępuje, wpływa na te części. W tym czasie można zaobserwować objawy takie jak:

• Kasłanie lub krztuszenie się
• Przełykanie gardła
• Grymaszenie przy połykaniu
• Przesadne ruchy ust lub języka

.

• Odmowa połykania
• Trzymanie pokarmu w ustach lub wypluwanie go

W późniejszych stadiach demencji i rozwija się faza zaprzestania jedzenia, zapotrzebowanie na jedzenie i picie również zaczyna się zmniejszać. Organizm pacjenta zaczyna się dostosowywać. Ich aktywność zmniejsza się i nie potrzebują tak wielu kalorii.

Jak reagować, gdy pacjenci z chorobą Alzheimera przestają jeść

Okluczyć wszelkie problemy fizyczne

Pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, gdy pacjent przestaje jeść, jest wykluczenie wszelkich problemów fizycznych, takich jak owrzodzenia jamy ustnej, bóle zębów, źle dopasowane protezy, infekcje lub leki, które mogą wpływać na apetyt pacjenta. Jeśli pacjent przestał jeść z powodu problemów fizycznych, zajmij się tym problemem i spróbuj zmienić oferowane mu pokarmy i napoje. Podawaj pokarmy smakowe, które wymagają minimalnego lub zerowego żucia. Unikaj pokarmów o żylastej i twardej konsystencji lub jakichkolwiek pokarmów mieszanych, takich jak płatki zbożowe.

Metoda ANH

W późniejszych i cięższych stadiach choroby Alzheimera pacjenci są całkowicie niezdolni do połykania lub przyjmowania pokarmu przez usta. ANH jest metodą stosowaną w celu zapewnienia pożywienia takim osobom. Zazwyczaj jest ona podawana przez rurkę do karmienia, która przechodzi przez nos do żołądka. Można to również zrobić przez rurkę, która wchodzi bezpośrednio do ściany żołądka.

W przypadku ANH, płyny są podawane dożylnie lub wprowadzane pod skórę podskórnie.

Dla wielu pacjentów z demencją, ANH jest trudne. Po pierwsze, wprowadzanie rurek jest niepokojące dla osoby, która może ciągnąć za rurki, a nawet je wyciągać. Po drugie, miejsca wkłucia mogą stać się obolałe lub nawet zainfekowane. Rurki do karmienia są bolesne i drażniące. Ograniczają mobilność, co może prowadzić do rozwoju infekcji, takich jak odleżyny. Czasami płyny mogą przedostać się do płuc, powodując zapalenie płuc

Nieznane otoczenie i ciągłe przemieszczanie się do i ze szpitala może jeszcze bardziej pogorszyć stan pacjenta, sprawiając, że stanie się on bardziej rozdrażniony i niespokojny.

Rurki do karmienia mogą pomóc pacjentowi żyć nieco dłużej, ale sprawiają, że pozostała część jego życia jest bardziej niewygodna. Można bezpiecznie powiedzieć, że wyrządzają one więcej szkody niż pożytku.

Niech pacjent przeżyje resztę swojego życia

Opiekunowie i lekarze uważają, że lepiej jest pozwolić pacjentowi przeżyć pozostałą część jego życia bez rurek i zewnętrznych interwencji. Jeśli jest to konieczne, można im pomóc za pomocą środków przeciwbólowych. Zawsze można porozmawiać z lekarzem, aby wiedzieć, co jest najlepsze dla pacjenta.

Musisz być przygotowany, że w końcu pacjent stanie się całkowicie niezdolny do zjedzenia posiłku, niezależnie od tego, ile pomocy i zachęty zapewnisz. Kiedy to się stanie, wybierz to, co jest najlepsze dla pacjenta, a nie dla ciebie.