Rozprzestrzenianie się dna morskiego
Rozprzestrzenianie się dna morskiego zachodzi na grzbietach śródoceanicznych, takich jak grzbiet śródatlantycki i wschodnio-pacyficzny. Grzbiety śródoceaniczne pojawiają się na krawędziach dwóch płyt tektonicznych. Są one rodzajem granicy, zwanej granicą rozbieżną, gdzie płyty oddalają się od siebie. Tutaj magma jest wypychana do skorupy i w miarę stygnięcia jest powoli odpychana po obu stronach, powiększając płytę, ponieważ więcej stopionej skały jest wypychane z wnętrza ziemi.
Subdukcja
Subdukcja zachodzi również na krawędziach płyt tektonicznych, gdzie jedna krawędź to skorupa oceaniczna, a druga to skorupa kontynentalna. Jest to granica konwergencji (ostatnia to granica transformacji). Rozprzestrzenianie się dna morskiego powoduje, że krawędź cieńszej, cięższej skorupy oceanicznej zostaje wciągnięta pod lżejszą, grubszą skorupę kontynentalną i zepchnięta do płaszcza, gdzie ponownie topi się w magmę. Z powodu rozprzestrzeniania się dna morskiego, płyta wciąż jest wpychana w głąb ziemi, ponieważ nowe kawałki powstają w wyniku rozprzestrzeniania się dna morskiego.
Czy te czynniki zmieniły się w czasie?
Rozprzestrzenianie się dna morskiego i subdukcja to procesy, które stale trwają. Są one głównym powodem dryfu kontynentów. Podczas wczesnego okresu kenozoicznego tempo rozprzestrzeniania się dna morskiego wzrosło o 20%, a od tego czasu spadło o 12%. Procesy te zawsze zachodziły i będą zachodzić aż do końca Ziemi, o ile nam wiadomo.
Wniosek
Rozprzestrzenianie się dna morskiego i subdukcja powodują, że dno morskie porusza się i zmienia. Czynniki te nie zmieniły się w czasie i prawdopodobnie nie zmienią się nigdy (chyba, że świat eksploduje).

.