Badania nad przyczynami, zapobieganiem i leczeniem raka podstawnokomórkowego i płaskonabłonkowego skóry prowadzone są w wielu ośrodkach medycznych na całym świecie.
Podstawowe badania nad rakiem skóry
W ostatnich latach naukowcy dokonali znacznego postępu w badaniach nad tym, w jaki sposób promieniowanie ultrafioletowe (UV) uszkadza DNA (geny) w prawidłowych komórkach skóry i w jaki sposób może to powodować przekształcanie się tych komórek w komórki nowotworowe. Naukowcy pracują nad zastosowaniem tych nowych informacji w strategiach zapobiegania i leczenia nowotworów skóry.
Edukacja publiczna
Większości nowotworów skóry można zapobiec. Najlepszym sposobem na zmniejszenie liczby zachorowań na raka skóry oraz zmniejszenie bólu i utraty życia z powodu tej choroby jest edukacja na temat czynników ryzyka zachorowania na raka skóry, zapobiegania i wykrywania. Ważne jest, aby pracownicy służby zdrowia i osoby, które przeżyły raka skóry, przypominali innym o zagrożeniach związanych ze zbyt dużą ekspozycją na promieniowanie UV (zarówno słoneczne, jak i pochodzące ze źródeł stworzonych przez człowieka, takich jak solarium) oraz o tym, jak łatwo można chronić skórę przed promieniami UV.
Raka skóry można często wykryć we wczesnym stadium, kiedy istnieje największe prawdopodobieństwo wyleczenia. Comiesięczne samobadanie skóry i świadomość znaków ostrzegawczych raka skóry może pomóc w wykryciu większości nowotworów skóry, gdy są one we wczesnym, uleczalnym stadium.
Amerykańska Akademia Dermatologii (AAD) sponsoruje coroczne bezpłatne badania przesiewowe w kierunku raka skóry w całym kraju. Wiele lokalnych biur American Cancer Society ściśle współpracuje z AAD, aby zapewnić wolontariuszy do rejestracji, koordynacji i działań edukacyjnych związanych z tymi bezpłatnymi badaniami. Poszukaj informacji o tych badaniach w swojej okolicy lub skontaktuj się z American Academy of Dermatology, aby uzyskać więcej informacji.
Along with recommending staying in the shade, the American Cancer Society uses a slogan popularized in Australia as part of its skin cancer prevention message in the United States. „Slip! Slop! Slap!®… and Wrap” to chwytliwy sposób, aby pamiętać, że wychodząc na zewnątrz należy założyć koszulę, nałożyć krem z filtrem, założyć kapelusz i okulary przeciwsłoneczne, aby chronić oczy i wrażliwą skórę wokół nich.
Zapobieganie nowotworom skóry narządów płciowych
Raki płaskonabłonkowe rozpoczynające się w okolicy narządów płciowych stanowią dużą część zgonów z powodu tego typu raka skóry. Wiele z tych nowotworów jest związanych z zakażeniem pewnymi typami wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV), który może rozprzestrzeniać się poprzez kontakty seksualne. Ograniczenie liczby partnerów seksualnych i stosowanie bezpieczniejszych praktyk seksualnych, takich jak noszenie prezerwatyw, może zatem pomóc obniżyć ryzyko wystąpienia niektórych z tych nowotworów.
Szczepionki są dostępne, aby pomóc chronić przed zakażeniem niektórymi typami wirusa HPV, które mogą powodować niektóre nowotwory. Głównym celem szczepionek jest zmniejszenie ryzyka zachorowania na raka szyjki macicy, ale mogą one również obniżyć ryzyko 5 innych nowotworów związanych z HPV, w tym niektórych raków płaskonabłonkowych skóry.
Chemoprewencja
Chemoprewencja polega na stosowaniu leków w celu zmniejszenia ryzyka zachorowania na raka. Jest ona prawdopodobnie bardziej przydatna w przypadku osób o wysokim ryzyku wystąpienia raka skóry, takich jak osoby z pewnymi schorzeniami wrodzonymi (zespół znamienia podstawnokomórkowego, xeroderma pigmentosum itp.), z rakiem skóry w wywiadzie lub z osłabionym układem odpornościowym (np. osoby, którym przeszczepiono narządy), niż w przypadku osób o średnim ryzyku wystąpienia raka skóry.
Najczęściej badanymi lekami są retinoidy, czyli leki związane z witaminą A. Wykazały one pewną obiecującą skuteczność w zmniejszaniu ryzyka zachorowania na raka płaskonabłonkowego, ale mogą mieć skutki uboczne, w tym powodować wady wrodzone. Z tego powodu nie są one obecnie szeroko stosowane, z wyjątkiem niektórych osób o bardzo wysokim ryzyku. Prowadzone są dalsze badania nad retinoidami.
Nikotynamid, forma witaminy B3, okazał się obniżać ryzyko raka podstawnokomórkowego i płaskonabłonkowego u osób z grupy wysokiego ryzyka, przy bardzo niewielu działaniach niepożądanych, chociaż nie był on szeroko badany u osób z osłabionym układem odpornościowym.
Leki celowane zwane inhibitorami szlaku hedgehog mogą pomóc niektórym osobom z zespołem znamienia podstawnokomórkowego. Na przykład wykazano, że lek vismodegib (Erivedge) zmniejsza liczbę nowych nowotworów podstawnokomórkowych i kurczy istniejące guzy u osób z tym zespołem. Lek może mieć działania niepożądane, w tym utratę smaku i skurcze mięśni, co może utrudniać niektórym osobom jego codzienne przyjmowanie. Prowadzone są dalsze badania nad tym i podobnymi lekami.
Przygląda się również innym lekom mającym na celu zmniejszenie ryzyka wystąpienia raka podstawnokomórkowego i płaskonabłonkowego skóry u osób z grupy wysokiego ryzyka.
Diagnozowanie i testowanie
Najnowsze metody diagnozowania raka skóry nie wymagają usunięcia próbki skóry. Przykłady takich „biopsji optycznych” obejmują konfokalną mikroskopię refleksyjną (RCM) i optyczną tomografię koherencyjną (OCT). Techniki te są obecnie dostępne w niektórych ośrodkach i prawdopodobnie staną się bardziej powszechne w nadchodzących latach.
Choć nieczęsto zdarza się, aby rak podstawnokomórkowy lub płaskonabłonkowy rozprzestrzeniał się na inne części ciała, nowotwory te mogą być trudne do leczenia, gdy już się rozprzestrzenią. Lekarze szukają obecnie lepszych sposobów na określenie, które nowotwory skóry mogą rosnąć i rozprzestrzeniać się szybciej, a zatem mogą wymagać bardziej intensywnego leczenia. Na przykład, niektóre badania wykazały, że raki płaskonabłonkowe skóry z niższym poziomem białka INPP5A wydają się być bardziej podatne na rozprzestrzenianie. Potrzeba więcej badań, zanim ten rodzaj testów nowotworowych stanie się powszechnie stosowany.
Leczenie
Leczenie miejscowe
Obecne metody leczenia miejscowego, takie jak chirurgia i radioterapia, działają dobrze w przypadku większości raków podstawnokomórkowych i płaskonabłonkowych skóry. Mimo to, nawet niektóre małe nowotwory mogą być trudne do leczenia, jeśli znajdują się w pewnych obszarach. Nowsze formy leczenia niechirurgicznego, takie jak nowe leki miejscowe, terapia fotodynamiczna i chirurgia laserowa, mogą pomóc w zmniejszeniu blizn i innych możliwych skutków ubocznych leczenia. Najlepszy sposób stosowania tych metod leczenia jest obecnie przedmiotem badań.
Leczenie zaawansowanej choroby
Większość raków podstawnokomórkowych i płaskonabłonkowych skóry jest wykrywana i leczona we wczesnym stadium, kiedy to istnieje prawdopodobieństwo ich wyleczenia, ale niektóre z nich mogą rosnąć w innych obszarach lub rozprzestrzeniać się na inne części ciała. Nowotwory te mogą być często trudne do leczenia za pomocą obecnych terapii, takich jak radioterapia i chemioterapia.
Raki płaskonabłonkowe: Kilka badań testuje nowsze leki ukierunkowane na zaawansowane raki płaskonabłonkowe. Na przykład, komórki tych nowotworów często mają zbyt dużo białka EGFR na swoich powierzchniach, co może pomóc im rosnąć. Leki ukierunkowane na to białko, takie jak cetuximab (Erbitux), są obecnie testowane w badaniach klinicznych, zarówno samodzielnie, jak i w połączeniu z innymi metodami leczenia.
Immunoterapia to kolejne nowsze podejście do leczenia niektórych zaawansowanych raków płaskonabłonkowych. Leki zwane inhibitorami punktów kontrolnych układu odpornościowego są obecnie wprowadzane do użytku jako opcja leczenia niektórych z tych nowotworów.
Raki podstawnokomórkowe: Nowotwory podstawnokomórkowe bardzo rzadko osiągają zaawansowane stadium, ale kiedy już do tego dojdzie, nowotwory te mogą być trudne do leczenia. Vismodegib i sonidegib, leki, które celują w szlak sygnałowy hedgehog w komórkach, mogą pomóc niektórym osobom (patrz Terapia celowana w rakach podstawnokomórkowych i płaskonabłonkowych skóry). Obecnie badane są również inne leki ukierunkowane na ten szlak.