About the Ancient Civilizations of the World

Civilizations can be understood as the set of knowledge, expertise and customs that are common to a group of human beings during a period of time. Jeśli do tej definicji dodamy słowo „starożytna”, to cechy te przenoszone są na moment w historii. Na przestrzeni dziejów powstała niezliczona ilość starożytnych cywilizacji, z których każda dostarczała swojej własnej wiedzy i zwyczajów, aby stworzyć cywilizację lub społeczeństwo o wielkim znaczeniu. W tym artykule dowiemy się jak powstawały pierwsze cywilizacje, które z nich były najważniejsze, co wniosły do społeczeństwa i nie tylko. Czas dowiedzieć się więcej o starożytnych cywilizacjach.

Starożytne Cywilizacje – Wprowadzenie

Gdy mówimy o „cywilizacji”, odnosimy się do społeczeństwa, które osiągnęło wysoki poziom rozwoju w swojej gospodarce, a także organizacji politycznej, kulturowej i religijnej. Cywilizacja jest najwyższym poziomem rozwoju, jaki społeczeństwo może osiągnąć.

Starożytne cywilizacje powstały tysiące lat temu, ale stanowiły fundamentalną podstawę postępu społecznego, jaki widzimy dzisiaj, w którym szczególnie wyróżnia się era technologiczna. W każdym razie, to dzięki tym pierwszym cywilizacjom, z ich wynalazkami, pismem i handlem, jak również ich strukturom politycznym, mamy poziom ewolucji, który uważamy za oczywisty w dzisiejszej strukturze społecznej.

Można powiedzieć, że rozwój wszystkich tych cywilizacji zbiega się z pewnymi rzeczami, które musiały pójść naprzód, aby się przystosować i, co najważniejsze, przetrwać.

Wszystkie cywilizacje powstają wokół punktu centralnego: wielkich rzek. Rzeki były źródłem wody, niezbędnym dla rozwoju rolnictwa. Były również bardzo ważnym środkiem transportu towarów. Rzeki zapewniały, że zawsze znajdzie się pożywienie, oferując obfitość ryb, które były podstawowym źródłem pożywienia dla pierwszych cywilizacji, a także chroniły zdrowie grupy, oferując idealne środki czystości i higieny osobistej.

Cywilizację można zdefiniować jako grupę społeczną, która jest w stanie używać i pracować z metalami zarówno do codziennego użytku, jak i do obrony, z półprofesjonalnym państwem lub organizacją polityczną, która jest w stanie podzielić obciążenie pracą, nawet tworząc specjalizacje w ramach każdej pracy, społeczeństwo zdolne do produkcji wystarczającej do bycia samowystarczalnym, z charakterystycznym stylem artystycznym, które nawet posiada wspólne wierzenia.

Starożytne cywilizacje: Adaptacja do środowiska

Samo istnienie cywilizacji implikuje, że nastąpiła udana adaptacja do środowiska, gdyż musi ona wyżywić ogromną populację. Adaptacja ta może być osiągnięta poprzez rolnictwo bezdeszczowe (jak u Majów) lub intensywne (Egipt, Inkowie, Aztekowie itd.). Zgodnie z różnymi cechami środowiska, w którym każda cywilizacja się rozwinęła, różne techniki są używane, aby zachęcić do produkcji roślin i pokonać naturalne przeszkody, które każdy region zapewnia.

• W Egipcie i Mezopotamii rozwinięto kanały i systemy irygacyjne;
• Aztekowie zbudowali pływające farmy żyznej ziemi zwane Chinampas, aby wykorzystać wielkość jeziora Texcoco;
• Inkowie wykonali „tarasy uprawne” w górskim paśmie Andów, aby pozyskać płaskie tereny pod uprawę.

Cywilizacje starożytne: Społeczeństwo

Zważywszy, że rolnictwo jest ich główną działalnością gospodarczą, znaczna większość populacji wykonywałaby zadania rolnicze. Ale jak te społeczeństwa zaczęły rosnąć w wielkości, ich wymagania również zaczęły rosnąć. W ten sposób zaczęły pojawiać się pierwsze grupy specjalizujące się w różnych umiejętnościach; przechodząc z pokolenia na pokolenie, tworzyły się grupy zarządców, żołnierzy, kapłanów, kamieniarzy, rzemieślników, urzędników, architektów, itd.

Istnieje wyraźny podział na miasto lub centrum ceremonialne (miejskie) i wieś (wiejskie). Najważniejszymi budynkami były te używane przez rząd, instytucje, pałace, świątynie, miejsca zgromadzeń itp., które tworzyły centrum ceremonialne lub miasto i były domem dla rzemieślników, żołnierzy i nie tylko; zasadniczo wszystkich tych, którzy bezpośrednio zależni byli od miasta. Rolnicy byli zdegradowani, jednakże, do życia w obszarach wiejskich, na wsi.

W Starożytnej Historii znajdujemy, że cywilizacje wyraźnie pokazują stratyfikację społeczną. Rozwarstwienie społeczne oznacza, że grupa dominująca w społeczeństwie (szlachta), poprzez kontrolę państwa, zmusza resztę ludności do płacenia podatków daninowych. Trybuty to podatki, które mieszkańcy płacą państwu, w produktach, pracy lub pieniądzach.

Cywilizacje starożytne: Organizacja państwa

Cywilizacje są rządzone politycznie pod kuratelą państwa. Pod pojęciem Państwa można rozumieć scentralizowaną władzę, posiadającą stałą armię, organizację i kontrolę nad swoim terytorium. Dzięki tej centralizacji władzy państwo ma możliwość rządzenia ludnością poprzez nakładanie danin i zobowiązywanie ludzi do wykonywania określonych prac w imieniu społeczeństwa (wojsko, roboty publiczne, uprawianie ziemi państwowej itp.)

Na czele państwa stoi grupa dominująca, która kontroluje zasoby przekazywane w formie danin i rozdziela je zgodnie z potrzebami ludności (na przykład, aby nagrodzić zasłużonych żołnierzy i urzędników lub pomóc ludziom, którzy stracili plony).

Starożytne cywilizacje: Wschód

Pierwsze zorganizowane grupy, które możemy nazwać cywilizacjami, rozwinęły się na Wschodzie, gdzie ich wpływ na inne kultury, być może bardziej początkowy, bez wątpienia przyczynił się do tego, co teraz nazywamy kulturą zachodnią.

Cywilizacje takie jak mezopotamska, egipska, fenicka i hebrajska zamieszkiwały najbardziej odosobnione zakątki Wschodu, rozwijając takie działania jak handel, w którym Fenicjanie szczególnie się wyróżniali, podczas gdy na poziomie duchowym Hebrajczycy dostarczyli podstaw większości przyszłych religii.

3000 lat temu Wschód był już zamieszkany, a nawet zorganizowany; różne kultury i grupy ludzi żyły w tym regionie, gdzie życie obracało się głównie wokół działalności rolniczej.

Cywilizacje starożytne: Wschód – Sumerowie

Sumerowie są najbardziej starożytną cywilizacją znaną człowiekowi, a powstała w Mezopotamii. Pochodzenie tej cywilizacji jest nieznane, ale wiadomo, że istniała ona około 5500 lat temu. Wiele wiadomo o tej cywilizacji dzięki artystycznym przedstawieniom, które zostały odkryte.

Sumerowie byli głównie rolnikami i hodowcami i mieli podstawową wiedzę na temat inżynierii, ponieważ byli w stanie budować kanały i drogi, żeglowali, tworzyli tkaniny z wełny i byli w stanie tworzyć narzędzia, ponieważ wiedzieli jak obchodzić się z metalami.

Wkłady

Jednym z wkładów, jakie Sumerowie wnieśli dla ludzkości było wynalezienie pisma, które było w stylu pisma klinowego, co jest bardzo istotne, ponieważ pozwala nam dowiedzieć się o nich i dla nich nadawać wydarzenia i myśli, które przetrwały do dziś.

Starożytne Cywilizacje: Wschód – Akkadyjczycy

Sumerowie i Akkadyjczycy przyszło im żyć jako sąsiadom, gdyż Akkadyjczycy pochodzili z północy Mezopotamii, a Sumerowie z południa. Akkadyjczycy najechali Sumerów, jednocząc w ten sposób Mezopotamię.

Akadyjczycy zmusili podbitych Sumerów do nauki ich języka, co oznaczało, że ich własny praktycznie zanikł, znany tylko kapłanom, którzy mogli sprawować liturgię tylko w języku Sumerów.

Wkłady

Miasta takie jak Babilon pokazały świetność zaawansowanej i zorganizowanej cywilizacji, która widziała wysoce zaawansowany wkład w sztukę, architekturę, hydraulikę, medycynę i prawodawstwo, zdolne do organizowania prawie niezwyciężonych armii. Pojawienie się kodeksu Hammurabiego pozwoliło nam odsłonić ich polityczną i społeczną organizację, prawa, którymi żyło ich społeczeństwo i kary za ich łamanie. Dokonywaliby obliczeń matematycznych, które były na tyle zaawansowane, by budować wielkie infrastruktury.

Cywilizacje starożytne: Wschód – Mezopotamia

Przykład tego, jak ważne były rzeki w starożytnych cywilizacjach można znaleźć w Mezopotamii, której nazwa oznacza „między rzekami”. Była to kultura położona pomiędzy rzekami Eufrat i Tygrys, dwiema najważniejszymi rzekami Bliskiego Wschodu, które również dostarczały wszystkich niezbędnych składników odżywczych w celu uzyskania udanej i bardzo ważnej produkcji rolnej.

Przez cały czas swojego istnienia Mezopotamia cierpiała z powodu najazdów innych kultur, które pragnęły ukraść bogactwa ich ziemi. Było tak wiele bitew i najazdów, że rozwój tej cywilizacji został przerwany, co ustąpiło miejsca innym grupom, które również osiedliły się na tych terenach, takim jak Sumerowie, Babilończycy i Syryjczycy.

Cywilizacja mezopotamska składała się z różnych organizacji politycznych, takich jak słynne imperia Sumeru, Akkadu i Asyrii, między innymi, ale różne terytoria, które ją tworzyły dzieliły pewne wspólne wierzenia i zwyczaje.

Cywilizacja mezopotamska przetrwała do I wieku p.n.e., kiedy to jej terytorium zostało podbite w roku 539 p.n.e. przez Imperium Achemenidów, a następnie ponownie w 332 p.n.e. przez Alejando Magno. Uważa się, że pismo zostało wynalezione w Mezopotamii około roku 3100 p.n.e., otwierając w ten sposób metaforyczne drzwi do tego okresu historycznego.

To właśnie w Mezopotamii powstały pierwsze wielkie biblioteki i tam pojawiły się uważane za pierwsze znane człowiekowi książki. Niektóre z nich zachowały się do dziś, jak np. słynny Poemat Gilgamesza, opowiadający o królu poszukującym nieśmiertelności, i gdzie można znaleźć jedne z pierwszych opisów wielkiego potopu.

Cywilizacja mezopotamska przeżyła ponadto wielki przełom w dziedzinie matematyki, wprowadzając system liczbowy o podstawie sexagesimal. Baza ta była szczególnie przydatna przy pomiarze czasu, gdyż opiera się na podziale godziny na cykle 60-minutowe, podziale dni na okresy 24-godzinne, a także obliczaniu 360º koła.

Ścisły związek z matematyką i religią miał rozwój sztuki astronomii. Mezopotamscy astronomowie, zwłaszcza ci związani z imperium babilońskim, precyzyjnie obliczali zaćmienia i przesilenia, a także jako pierwsi podzielili rok na dwanaście miesięcy, dzieląc go na dwie pory roku, lato i zimę.

Wreszcie, dokonali niezwykle ważnych osiągnięć w dziedzinie techniki i archeologii, które są wykorzystywane do dziś. Szczególnie istotne były techniki, które stosowali w rolnictwie, ogrodnictwie i tworzeniu pięknych ogrodów.

Wynaleźli zaawansowane metody nawadniania; jak kontrolować przepływ wody, która pochodziła z dwóch rzek, które dały jej nazwę, akumulację wody i pracę z metalami, takimi jak żelazo, brąz i miedź.

Ich imponujące pałace były zdobione przy użyciu zaawansowanych technik, takich jak glazurowana cegła, i stworzyły ogromne monumentalne struktury, takie jak wspaniałe bramy Isztar, które zachowały się w Muzeum Pergamońskim w Berlinie, lub ogromne zigguraty, które, tysiące lat po zbudowaniu, nadal można zobaczyć w różnych częściach obecnego ucha Wschodu.

Starożytne cywilizacje: Wschód – Starożytny Egipt

Starożytny Egipt jest jedną z najbardziej fascynujących cywilizacji w historii, ze względu na wszystko, co już o nich wiadomo, a także wszystkie rzeczy, które są przeoczone. Cywilizacja ta pojawiła się około 5000 lat temu, kiedy miasta i osady stojące nad brzegami Nilu zaczęły się gromadzić i tworzyć część „całości”.

Wiele rzeczy ze starożytnego Egiptu zachowało się do dziś, takich jak piramidy, w których pochowano faraonów, czy hieroglify, ich osobliwy sposób pisania. Wiemy również, że uprawiali mokradła na brzegach Nilu, które miały zbiorniki do wydobycia kamieni i metali, i że byli wielkimi handlarzami.

Jednym z najbardziej fascynujących aspektów Egipcjan, oprócz posiadania mitologii pełnej bogów, legend i opowieści o życiu pozagrobowym, jest biegłość, jaką wydawali się mieć w matematyce. Niektóre z odkryć, które zostały dokonane w odniesieniu do ich polecenia liczb i arytmetyki są zdumiewające.
Koniec cywilizacji Starożytnego Egiptu jest oznaczony przez inwazję Imperium Rzymskiego, około 4 wieku p.n.e., co oznacza, że chwała ich panowania trwała około 2500 lat.

Starożytne Cywilizacje: The Mediterranean and Europe

W Europie najważniejsze cywilizacje również powstały w pobliżu rzek lub mórz; wpływ szlaków handlowych Wschodu oznaczał, że ewolucja starożytnych cywilizacji na Zachodzie rozwijała się niemal w tym samym tempie, co ewolucja starożytnych cywilizacji na Wschodzie.

The Ancient Civilizations: Basen Morza Śródziemnego i Europa – Starożytna Grecja

Okres świetności Starożytnej Grecji trwał około tysiąclecia, od opuszczenia Wieków Ciemnych w roku 1200 p.n.e. do momentu, gdy Grecy zostali podbici, co nie jest zaskoczeniem, przez Imperium Rzymskie, w II wieku p.n.e.

W cywilizacji Starożytnej Grecji,główne osiągnięcia zostały dokonane w różnych dziedzinach, takich jak filozofia, matematyka, logika, astronomia i tak dalej. Ponadto, rozwinęli system polityczny zwany demokracją. W starożytnej Grecji ludność żyła w Polis, które były czymś w rodzaju dzisiejszych niezależnych miast.

Pomimo przynależności do tego samego imperium, każda część starożytnej Grecji miała swój własny rząd. Na przykład w Atenach panowała demokracja, a większość ludności uczyła się sztuki lub rzemiosła. Tymczasem Sparta była rządzona przez królów, a jej mieszkańcy byli szkoleni na żołnierzy.

Cywilizacje starożytne: Basenu Morza Śródziemnego i Europy – Imperium Rzymskie

Imperium Rzymskie było jednym z najbardziej rozległych imperiów, jakie istniało na powierzchni Ziemi. Jego wpływ był odczuwalny przez wieki historii i wiele krajów nadal posiada liczne dowody w postaci zabytków i budowli, które pochodzą z tego okresu.

W przeciwieństwie do Greków, którzy wyróżniali się na poziomie intelektualnym i teoretycznym, Imperium Rzymskie wyróżniało się z bardziej praktycznych powodów (można zauważyć, że ich bogowie i wierzenia zostały skopiowane od Greków; zmienili tylko nazwy). Jednym z ich największych osiągnięć były wielkie dzieła inżynieryjne: drogi, mosty, akwedukty, łaźnie i wiele innych.

Imperium Rzymskie było również miejscem narodzin chrześcijaństwa i prawa cywilnego. Ich wiodącą postacią był cesarz, który posiadał niemal wszechmocną władzę. Pozycja cesarza była dożywotnia, dlatego spiski i zdrady mające na celu pozbawienie go stanowiska były bardzo częste.

Publiczne pokazy, którymi cieszyła się wysoka szlachta, były notoryczne, takie jak walki gladiatorów czy wyścigi rydwanów. Rzym posiadał niszczycielską potęgę militarną, ale także wielką niestabilność, którą na 40 lat powstrzymał dopiero tzw. Pax Roma.

Koniec Cesarstwa Rzymskiego nastąpił w V wieku, kiedy to Herulowie obalili ostatniego z cesarzy, Romulusa Augusta.

.