Definicja
rzeczownik, liczba mnoga: chromosomy metacentryczne
Chromosom, w którym centromer znajduje się w środku, co skutkuje ramionami chromosomalnymi, które są prawie równej długości
Suplement
Centromer jest gęstym, zwężonym regionem w chromosomie. Zawiera wysoce wyspecjalizowane powtarzające się sekwencje DNA (np. satelitarne DNA), które są upakowane w heterochromatynie. Centromer służy jako miejsce montażu kinetochorów i dlatego jest niezbędny podczas wyrównywania chromosomów na płytce metafazowej i późniejszej segregacji chromosomów podczas podziału komórkowego. Obecność centromeru skutkuje powstaniem charakterystycznych ramion chromosomalnych. Ramię, które jest relatywnie krótsze nazywane jest p, natomiast to, które jest dłuższe nazywane jest q. W oparciu o położenie centromeru, chromosom może być opisany jako metacentryczny, submetacentryczny, akrocentryczny, telocentryczny, subtelocentryczny i holocentryczny.
Chromosom metacentryczny to chromosom, którego centromer jest położony centralnie. W wyniku tego ramiona chromosomalne (tj. ramiona p i q) są prawie równej długości. Chromosom metacentryczny miałby kształt litery X. Chromosom o nieco nierównej długości ramion chromosomalnych jest określany jako chromosom submetacentryczny.
U ludzi chromosomy metacentryczne obejmują chromosom 1, chromosom 3, chromosom 16, chromosom 19 i chromosom 20.
Zobacz także:

• centromer
• chromosom
• chromatyda

.