Subtelne, ale bardzo godne uwagi kroki, które podjął Christopher Columbus, aby zagwarantować swoje podróże, wydają się wskazywać, że był on motywowany ideałami wykraczającymi poza zwykłą eksplorację. Dowody na to można dostrzec zarówno przed, jak i w trakcie jego podróży. Wyłączne korzystanie przez Kolumba z takich autorytetów jak król i królowa Hiszpanii w celu uzyskania funduszy sugeruje, że jego cele były przede wszystkim ukierunkowane na podbój. To, do kogo Kolumb zwracał się o fundusze, jest doskonałym przykładem jego zamiaru podboju i przeczy mitowi, że Kolumb w młodości pragnął przygód. Nawet podczas swoich podróży Kolumb był taktowny co do tego, do kogo pisał i o czym wspominał w swoich listach. W 1485 roku, tęsknota Kolumba do żeglugi na zachód w celu znalezienia nowej drogi do Indii była …pokaż więcej treści…
Poza jego listami do króla i królowej Hiszpanii, dzienniki Kolumba są świetną wskazówką jego prawdziwych intencji podczas podróży. Dwa wpisy w dzienniku z 1492 roku sugerują, że Krzysztof Kolumb miał bardzo mało szacunku dla rdzennych mieszkańców odkrytych przez siebie wysp i że jego głównym celem było ich podbicie. Najwcześniejszą oznaką chęci podboju ze strony Kolumba jest jego wpis w dzienniku z 12 października 1492 roku, w którym napisał, że spekulował, iż rdzenni mieszkańcy będą dobrymi sługami i zobowiązał się do natychmiastowego zabrania sześciu z nich do króla i królowej. Ponieważ było to napisane pierwszego dnia, kiedy spotkał rdzennych mieszkańców, insynuuje to, że Kolumb nie poświęcił odpowiedniego czasu na prawdziwe zbadanie rdzennych mieszkańców. Zgodnie z tym wpisem Kolumb nie podchodził do rdzennych mieszkańców ze szczerym szacunkiem, ale raczej postrzegał ich istnienie jako okazję do wykorzystania ich dla własnej korzyści. Zamiast poświęcić czas na studiowanie ludzi i ich kultury, Kolumb od razu założył, że są oni gorsi i będą świetnymi …pokaż więcej treści…
Wiele z jego listów do kastylijskich władców pokazywało bezpośrednie pragnienie tytułu, ponieważ często próbował odwołać się do ich zmysłów ekspansji bardziej niż eksploracji. Pierwszy list Kolumba, napisany podczas jego pierwszej podróży, najlepiej to ilustruje. W 1492 roku, podczas swojej pierwszej podróży, Kolumb napisał list do skarbnika króla Ferdynanda i królowej Izabeli, lorda Rafaela Sancheza, w którym szczegółowo opisał swoją podróż i zapewnił o tym, co uważał za wyjątkowe wydarzenia. Sam list służył wielu celom. Dla opinii publicznej było to główne źródło wiedzy o sukcesie Kolumba podczas jego pierwszej podróży. Nie mówiąc tego wprost, Kolumb dyktował światu, jak wspaniałe były jego odkrycia i tworzył scenę dla narracji, że był wielkim odkrywcą. List ten stał się jednym z głównych powodów, dla których wielu współczesnych uznało go za wzorowego odkrywcę. Do króla i królowej Hiszpanii miał on uwiarygodnić i wpłynąć na nich, by uwierzyli, że eksploracje Kolumba były wybitne i przyniosą bogactwo ich królestwu. W liście, jak większość odkrywców, Kolumb wspomina o przyprawach i złocie, ale najbardziej urzekającą rzeczą, o której wspomina Kolumb, jest ludność, z którą on i jego ludzie obcują podczas swojej pierwszej podróży. To właśnie w tym pierwszym liście widzimy Kolumba naprawdę załamać jego
.