O Concorde’u

British Airways Concorde wykonał prawie 50 000 lotów i przewiózł ponad 2,5 miliona pasażerów w ruchu ponaddźwiękowym. Przy prędkości startowej 220 węzłów (250 mph) i prędkości przelotowej 1350 mph – ponad dwukrotnie większej od prędkości dźwięku – typowy lot z Londynu do Nowego Jorku trwałby nieco krócej niż trzy i pół godziny, w porównaniu z ośmioma godzinami lotu poddźwiękowego. W listopadzie 1986 roku Concorde linii British Airways przeleciał dookoła świata, pokonując 28 238 mil w 29 godzin i 59 minut.

Concorde używał najpotężniejszych czystych silników odrzutowych latających komercyjnie. Cztery silniki samolotu korzystały z technologii znanej jako „reheat”, dodając paliwo do końcowego etapu silnika, który wytwarzał dodatkową moc wymaganą do startu i przejścia do lotu naddźwiękowego. Najszybszy transatlantycki przelot Concorde’a odbył się 7 lutego 1996 roku, kiedy to samolot pokonał trasę z Nowego Jorku do Londynu w 2 godziny 52 minuty i 59 sekund.

Concorde mierzył prawie 204 stopy długości i rozciągał się od 6 do 10 cali podczas lotu z powodu nagrzewania się płatowca. Został on pomalowany specjalnie opracowaną białą farbą, aby dostosować się do tych zmian i rozproszyć ciepło generowane przez lot naddźwiękowy. Zespół około 250 inżynierów British Airways pracował niestrudzenie, wraz z odpowiednimi władzami, aby zapewnić bezpieczeństwo na pokładzie, a Concorde został poddany 5000 godzin testów, zanim został po raz pierwszy dopuszczony do lotów pasażerskich, co czyni go najbardziej testowanym samolotem w historii.

24 października 2003 roku British Airways wycofały Concorde’a, kończąc jedyne na świecie ponaddźwiękowe połączenie pasażerskie. Ostatnim zaplanowanym lotem komercyjnym był BA002 z JFK obsługiwany przez G-BOAG. Flota siedmiu samolotów BA została następnie rozproszona w celu konserwacji na Barbados (AE), Edynburgu (AA), Filton (AF), Manchesterze (AC), Nowym Jorku (AD) i Seattle (AG), a jeden (AB) pozostał na Heathrow.

.