American consumer spending growth has been unusually slow since the Great Recession of 2007-2009. Czy jest to sygnał przyjęcia tego, co dwaj reporterzy Washington Post opisują jako „nową rozwagę” i trwałą zmianę w psychologii konsumenta? Dwa ostatnie badania zaprzeczają temu poglądowi o „nowym charakterze” amerykańskich konsumentów i pokazują, że amerykański konsumpcjonizm żyje i ma się dobrze.
Moje własne badania nad konsumpcjonizmem potwierdzają wniosek, że powodem, dla którego Amerykanie pozostają przywiązani do konsumpcyjnej formy życia, jest to, że pełni ona funkcję religijną, dostarczając im odpowiedzi na egzystencjalny problem sensu.
W moich badaniach zdefiniowałem konsumpcjonizm jako formę życia, która poświęca inne świadomie cenione dobra w celu maksymalizacji konsumpcji dóbr ekonomicznych, pomimo faktu, że konsumpcja ta przekracza wszelkie obiektywne miary potrzeb.
Jednym z wyznaczników, którego użyłem do zlokalizowania konsumpcjonizmu w społeczeństwie amerykańskim, było to, czy gospodarstwo domowe poświęciło oszczędności na rzecz zwiększonej konsumpcji w tym samym czasie, kiedy wzrastał jego dochód.
Używając tego wskaźnika, stwierdziłem, że konsumpcjonizm był kontynuowany we wszystkich typach gospodarstw domowych i wszystkich klasach ekonomicznych powyżej granicy ubóstwa od wczesnych lat 80.Według Zarządu Rezerwy Federalnej, 24 procent amerykańskich gospodarstw domowych doświadczyło jakiejś formy trudności finansowych w 2014 roku, ale 45 procent zgłosiło, że nie posiada funduszu awaryjnego na pokrycie trzymiesięcznych wydatków, a 47 procent stwierdziło, że poradzenie sobie z niespodziewanym wydatkiem 400 dolarów byłoby wyzwaniem.
Instytut J.P. Morgan Chase odkrył, że z wyjątkiem najlepiej zarabiających, amerykańskim gospodarstwom domowym w całym spektrum dochodów brakowało płynnych aktywów, których potrzebowałyby, aby przetrwać niekorzystne szoki w dochodach i konsumpcji.
Kultura konsumencka w USA jest nieustannie zaangażowana w konstruowanie znaków poprzez kojarzenie znaczeń z dobrami konsumpcyjnymi. Ilekroć konsumenci nabywają dobra, mają one te wartości znakowe. Dobra gospodarcze nigdy nie są po prostu przedmioty użytkowania.
Ta konsumpcja staje się konsumpcjonizmem, gdy jednostka nabywa i wyświetla te znaki do innych z nieświadomym zamiarem uzyskania społecznego uznania, że podstawy jego lub jej osobistego znaczenia w społeczności, a tym samym przekracza jego lub jej indywidualną śmiertelność.
Religijny charakter konsumpcjonizmu wyjaśnia jego powszechność we wszystkich klasach społecznych i typów gospodarstw domowych, pozycyjne i nieświadome procesy za większość dzisiejszej konsumpcji, a ograniczony wpływ, który może być wykazany empirycznie dla reklamy.
Wyjaśnia również, dlaczego konsumpcjonizm gwałtownie się rozwinął w latach 70. i 80. XX wieku, gdy konkurencyjne źródła znaczenia w kulturach zachodnich – ideologie postępu, karierowiczostwo, nacjonalizm i kościoły zbudowane na społecznych konwencjach – straciły swoją wiarygodność i skuteczność.
Religijny charakter konsumpcjonizmu wyjaśnia również, dlaczego konsumpcjonizm jest niezwykle trudny do zmiany. Porzucenie konsumpcjonizmu oznacza porzucenie tego, co daje człowiekowi pewność, że jego życie ma znaczenie. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy osoba, która żyje w kulturze konsumpcyjnej, może jednak zapewnić sobie znaczenie w innym źródle sensu.
Fakt, że konsumpcjonizm pozostaje silny w Stanach Zjednoczonych pomimo stagnacji płac, rosnącej niepewności ekonomicznej i słabo rozłożonych możliwości ekonomicznych, sprawia, że szczególnie trudno jest zmierzyć się z tymi kwestiami ekonomicznymi na płaszczyźnie politycznej.
Nawet w obliczu wyzwań ekonomicznych konsumpcyjny styl życia jest psychologicznie niezbędny dla osoby, która wykorzystuje go do zapewnienia sobie osobistego znaczenia.Powoduje to, że jest bardziej prawdopodobne, iż ci, którzy polegają na tej formie życia, porzucą swoje zobowiązania wobec wspólnych przedsięwzięć publicznych narodu, takich jak edukacja publiczna i Social Security, jeśli ten zwrot do wewnątrz pozwoli im zachować własną tożsamość opartą na konsumpcji.
Jest również bardziej prawdopodobne, że porzucą oni swoje zobowiązania wobec osób, które cierpią z powodów ekonomicznych. Długoterminowe zagrożenia, takie jak zmiany klimatyczne, mają jeszcze mniejsze szanse na utrzymanie ich zainteresowania niż obecne wyzwania ekonomiczne.
Jeśli rozumiemy religię tak, jak czyni to teolog Paul Tillich – jako to, co jednostki wykorzystują, aby odpowiedzieć na pytanie o egzystencjalne znaczenie dla ich życia – to polityczna dysfunkcja Stanów Zjednoczonych ma swoje korzenie w religijnej dysfunkcji konsumpcjonizmu.Według psychologa społecznego Ernesta Beckera kultura wyraża dominującą strategię zaprzeczania egzystencjalnej rozpaczy i nadawania znaczenia indywidualnemu życiu. Kultura, która umożliwia samopoświęcenie dla dobra wspólnego i przyszłych pokoleń, jest zatem taką, która ułatwia egzystencjalną wiarę, która zabezpiecza sens życia.
Dopóki kultura amerykańska nie zapewni podłoża osobistego znaczenia, które wzywa do samopoświęcenia dla dobra wspólnego i przyszłych pokoleń, Stany Zjednoczone pozostaną niezdolne do sprostania swoim obecnym wyzwaniom ekonomicznym, demograficznym i środowiskowym.

Becker, Ernest. The Birth and Death of Meaning (Narodziny i śmierć znaczenia), New York: Free Press, 1971.
Farrell, Diana i Fiona Greig. „Weathering Volatility: Big Data on the Financial Ups and Downs of U.S. Individuals.” Washington, DC: J.P. Morgan Chase Institute, maj 2015.
Harlan, Chico i Sarah Halzack. „Why Don’t Americans Feel Better About the Economy?” The Washington Post, 30 maja 2015 r.
Larrimore, Jeff oraz Mario Arthur-Bentil, Sam Dodini i Logan Thomas. „Report on the Economic Well-Being of U.S. Households in 2014”. Washington, DC: Board of Governors of the Federal Reserve System, May 2015.
Tillich, Paul. „On the Idea of a Theology of Culture.” In Visionary Science: A Translation of Tillich’s „On the Idea of a Theology of Culture” with an Interpretive Essay, ed. Victor Nuovo, 19-39. Detroit: Wayne State University Press, 1987.
Image Credit: Felipe Vidal / flickr Some RIghts Reserved

Autor, Bruce P. Rittenhouse, (Ph.D. Theological Ethics, University of Chicago) wykłada etykę na Wydziale Filozofii i Religii Uniwersytetu Aurora. Przez czternaście lat był zawodowym ekonomistą, zanim zaczął zajmować się etyką chrześcijańską. Rittenhouse jest autorem książki Shopping for Meaningful Lives: The Religious Motive of Consumerism (Cascade, 2013).

Aby subskrybować: (otrzymywać Sightings pocztą elektroniczną w każdy poniedziałek i czwartek) proszę kliknąć tutaj, lub odwiedzić http://uchicago.us6.list-manage.com/subscribe?u=6b2c705bf61d6edb1d5e0549d&id=9e1fd51b8e.

Aby skomentować: napisz do redaktora zarządzającego, Myriam Renaud, na adres [email protected]. Jeśli chcesz, aby Twój komentarz pojawił się wraz z archiwalną wersją tego artykułu na stronie internetowej Centrum Marty’ego, podaj swoje imię i nazwisko w treści maila i zaznacz w temacie: POST COMMENT TO . Aby zapoznać się z polityką komentarzy Sightings, odwiedź stronę: http://divinity.uchicago.edu/sightings-policies.