Kontekst: Mniejsza ilość przemieszczenia zgięcia grzbietowego stawu skokowego podczas lądowania związana jest z mniejszym przemieszczeniem zgięcia kolana i większymi siłami reakcji podłoża, a większe siły reakcji podłoża związane są z większym przemieszczeniem zgięcia kolana. Dodatkowo, ograniczony zakres ruchu zgięcia grzbietowego (ROM) jest związany z większym przemieszczeniem stawu kolanowego podczas lądowania i przysiadów. Ponieważ duże siły reakcji podłoża i przemieszczenie koślawe oraz ograniczone przemieszczenie zgięciowe kolana podczas lądowania są czynnikami ryzyka uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego (ACL), ograniczenie zakresu ruchu zgięcia grzbietowego (ROM) może być związane z większym ryzykiem uszkodzenia ACL. Jednakże nie jest jasne, czy kliniczne pomiary ROM zgięcia grzbietowego są związane z biomechaniką lądowania.
Cel: Ocena zależności pomiędzy ROM zgięcia grzbietowego a biomechaniką lądowania.
Projekt: Opisowe badanie laboratoryjne.
Setting: Laboratorium badawcze.
Pacjenci lub inni uczestnicy: Trzydziestu pięciu zdrowych, aktywnych fizycznie ochotników.
Interwencja(y): Oceniano pasywny ROM zgięcia grzbietowego w warunkach wyprostowanego kolana i zgiętego kolana. Biomechanikę lądowania oceniano za pomocą optycznego systemu motion-capture połączonego z płytą siłową.
Główna(e) miara(y) wyników: Dorsiflexion ROM był mierzony w stopniach przy użyciu goniometrii. Przemieszczenia zgięcia i wyprostu kolana oraz pionowe i tylne siły reakcji podłoża zostały obliczone podczas zadania lądowania. Proste korelacje zostały wykorzystane do oceny zależności pomiędzy ROM zgięcia grzbietowego a każdą zmienną biomechaniczną.
Wyniki: Stwierdzono istotne korelacje pomiędzy ROM zgięcia grzbietowego wyprostowanego kolana a przemieszczeniem zgięciowym kolana (r = 0,464, P = .029) oraz pionowymi (r = -0,411, P = .014) i tylnymi (r = -0,412, P = .014) siłami reakcji podłoża. Wszystkie korelacje dla ROM zgięcia grzbietowego kolana i przemieszczenia kolano-walgus były nieistotne.
Wnioski: Większy ROM zgięcia grzbietowego kolana był związany z większym przemieszczeniem zgięcia kolana i mniejszymi siłami reakcji podłoża podczas lądowania, wywołując w ten sposób postawę lądowania zgodną z obniżonym ryzykiem urazu ACL i ograniczając siły, które kończyna dolna musi absorbować. Wyniki te sugerują, że kliniczne techniki zwiększające rozciągliwość zgięcia podeszwowego oraz ROM zgięcia grzbietowego mogą być ważnym dodatkiem do programów zapobiegania urazom ACL.