W celu przetestowania modelu traumy dysocjacji, autorzy porównali dwie próbki z podobnymi wskaźnikami zgłaszanych nadużyć fizycznych i seksualnych w dzieciństwie: 502 członków populacji ogólnej w Winnipeg w Kanadzie oraz 304 psychiatrycznych pacjentów ambulatoryjnych w Shanghai Mental Health Center w Szanghaju w Chinach. W Chinach praktycznie nie istnieje popularna lub profesjonalna wiedza na temat dysocjacyjnego zaburzenia tożsamości, dlatego też nie można operować profesjonalnym i popularnym zanieczyszczeniem. Zgodnie z modelem traumy, próbki z różnych kultur o podobnym poziomie traumy powinny zgłaszać podobny poziom dysocjacji. Zgodnie z modelem socjokognitywnym, w przeciwieństwie do niego, patologiczna dysocjacja nie jest związana z traumą i powinna być nieobecna w próbkach wolnych od kulturowego i zawodowego skażenia. Spośród 304 chińskich respondentów, 14,5% zgłosiło fizyczne i/lub seksualne wykorzystywanie w dzieciństwie, w porównaniu do 12,5% w próbie kanadyjskiej. Obie próby wykazały podobny poziom dysocjacji w Skali Doświadczeń Dysocjacyjnych i Skali Wywiadów o Zaburzeniach Dysocjacyjnych. Wyniki wspierają specyficzne przewidywania modelu dysocjacji opartego na traumie, który nie był testowany w poprzednich badaniach, i nie są zgodne z socjokognitywnym, kontaminacyjnym lub jatrogennym modelem dysocjacyjnego zaburzenia tożsamości.