3.4.2 Chiralna chromatografia gazowa

Opisano rozdzielanie enancjomerów amfetaminy, metamfetaminy, MDA, MDMA i MDEA metodą GC przy użyciu różnych faz stacjonarnych. Rozdzielanie pochodnych l-TPC opisano na równoważnych kolumnach GC DB-1 (usieciowany metylosilikon) i DB-17 (50% fenylo-metylosilikon). Warunki GC dla kolumny DB-17 były następujące: początkowa temperatura pieca 120-210°C przy 30°C/min, następnie do 260°C przy 6°C/min i utrzymywane przez 1 min. Przy zastosowaniu kolumny DB-1 warunki wynosiły od 130°C do 190°C przy 4°C/min, a następnie do 250°C przy 25°C/min i utrzymywane przez 2 min. W obu przypadkach temperatura portu wtryskowego i interfejsu wynosiła 270°C. Monitorowanymi jonami były m/z 237 dla amfetaminy i MDA, m/z 241 dla amfetaminy-D5 i MDA-D5, m/z 251 dla metamfetaminy i MDMA, m/z 255 dla metamfetaminy-D5 i MDMA-D5, m/z 265 dla MDEA i m/z 270 dla MDEA-D5. Metoda mogła być stosowana do rozdzielania i identyfikacji enancjomerów każdego z analitów w stężeniach od 5 do 10,000 ng/mL w pełnym zakresie (0-100%) każdego enancjomeru. Wszystkie piki enancjomerów można było łatwo rozdzielić na kolumnie DB-1, ale na DB-17 nie udało się rozdzielić d-enancjomerów MDMA i MDEA. Chociaż mogłoby to spowodować problem z wieloma detektorami GC, spektrometr mas był w stanie z łatwością selektywnie monitorować unikalne jony dla każdego z analitów i odróżnić je od siebie. Ponadto jest mało prawdopodobne, aby jednocześnie nadużywano zarówno MDMA, jak i MDEA, dlatego prawdopodobieństwo, że w próbce znajdują się oba te związki, jest niewielkie. W opisie analizy enancjomerów MDEA, Paul i wsp. wskazali na problem z interferencją wspólnych jonów, która uniemożliwiała użycie więcej niż jednego jonu dla tego analitu pomimo zastosowania innego odczynnika derywatyzującego i warunków GC.

Inni badacze również zgłosili rozdzielanie enancjomerów przy użyciu chiralnych pochodnych prolilu .

Fallon i wsp. zgłosili enancjomeryczną dyspozycję MDMA i metabolitów po podaniu MDMA (40 mg) ośmiu zdrowym ochotnikom, po czym pobrano próbki moczu i osocza. Po ekstrakcji, narkotyki były derywatyzowane przy użyciu MTPA i chromatografowane na kolumnie DB-17 w temperaturze 50°C przez 2 minuty do 250°C przy 25°C/min, a następnie do 290°C przy 2°C/min przy użyciu NPD do detekcji. Próbki osocza ekstrahowano, derywatyzowano i chromatografowano na równoważnej kolumnie DB-1 (HP ultra 1) w 100°C przez 3 min do 285°C przy 15°C/min i utrzymywano przez 5 min, a następnie analizowano za pomocą MS. Jony o m/z 119, 139, 162, 189, 260 dla amfetaminy, 135, 162, 189, 260 dla MDA, 135, 162, 189, 260 dla MDMA zostały użyte do wykrycia związków zainteresowania. Kwantyfikacja została przeprowadzona przy użyciu m/z 162 dla narkotyków i m/z 148 dla wewnętrznego standardu metoksyfenaminy. Analiza wykazała bliską zgodność pomiędzy rzeczywistym i zmierzonym składem enancjomerycznym przy trzech różnych stężeniach i czterech różnych proporcjach.

MTPA została wykorzystana przez kilku innych autorów (jak wspomniano wcześniej) do analizy amfetaminy i związków pokrewnych. Używając DB-5MS (20 m × 0,18 mm i.d.; J&W Scientific Rancho Cordova, CA, USA) i warunków GC: temperatura portu wtryskiwacza 140°C. Początkową temperaturę pieca ustawiono na 140°C na 0,5 min, następnie na 215°C przy 15°C/min, a następnie na 285°C przy 35°C/min i utrzymywano przez 1 min. Temperatura linii transferowej była utrzymywana na poziomie 280°C. Metoda ta została zastosowana do rozdzielenia enancjomerów amfetaminy i metamfetaminy. Enancjomery metamfetaminy zostały rozdzielone o 0,07 min przy czasie retencji >7 min, co stawia enancjomery w odległości 1% od siebie, co jest powszechnym wymogiem dopuszczalnej zmienności czasu retencji w przebiegu analitycznym. Ponieważ oba enancjomery eluują blisko siebie, ważne jest, aby dokładnie ocenić, który pik enancjomeru jest oceniany przez system danych urządzenia. Procedura dała względne odchylenia standardowe, przy trzech różnych stężeniach (500, 2000 i 4000 ng/mL) wynoszące 0,4-7,2% dla amfetaminy i od 0,5 do 4,0% dla metamfetaminy. Oznaczenie, wykorzystujące regresję ważoną 1/X, dało zakres liniowy 25-10,000 ng/mL. Podobną procedurę opisano w odniesieniu do analizy amfetaminy, metamfetaminy, MDA, MDMA i MDEA pochodnych MTPA na 5% fenylopolisiloksanowej kolumnie kapilarnej (15 m × 0,25 mm i.d.; J&W Scientific Rancho Cordova) przy zastosowaniu następujących warunków GC: Temperaturę pieca zwiększano od 140°C przez 0,5 min do 215°C przy 15°C/min przez 1,5 min do 285°C przy 35°C/min, gdzie utrzymywano ją przez 1,0 min. Temperatury iniektora i linii transferowej wynosiły odpowiednio 160°C i 260°C. Oznaczenie dało zakres liniowy 25-5,000 ng/mL dla MDEA i 25-10,000 ng/mL dla amfetaminy, metamfetaminy, MDA, MDMA. Zmienność przy stężeniu odcięcia (500 ng/mL) była w granicach ±11% dla wszystkich analitów.

Peters i wsp. opisali test GC-MS z chemiczną jonizacją jonów ujemnych do oznaczania enancjomerów amfetaminy i metamfetaminy w osoczu lub surowicy. Enancjomery były derywatyzowane chlorkiem S-heptafluorobutyrylo-prolylu i rozdzielane za pomocą GC. Metoda była liniowa od 5 do 250 μg/L z wydajnością ekstrakcji 88,9-98,6% przy zastosowaniu prostej ekstrakcji do fazy stałej. Warunki GC były następujące: kolumna z 5% fenylometylosiloksanem (HP-5MS; 30 m×0,25 mm i.d.); temperatura portu wtryskowego, 280°C; temperatura kolumny, 100°C zwiększona do 180°C przy 30°C/min, do 230°C przy 5°C/min, i do 310°C przy 30°C/min, linia przesyłowa, 280°C; NICI, metan (2 mL/min); temperatura źródła, 150°C. Monitorowane jony to: m/z 399, 379 i 439 dla amfetaminy-d11 oraz m/z 388, 368 i 428 dla amfetaminy; (EMV zwiększone o 400 V) m/z 407, 387, i 447 dla metamfetaminy-d5 oraz m/z 402, 382, i 442 dla metamfetaminy. Zwiększona czułość zapewniona przez chemiczną jonizację jonów ujemnych pozwoliła na zastosowanie próbki o wielkości 0,2 mL. W kolejnej publikacji opisującej profil metaboliczny MDMA po podaniu narkotyku w badaniu kontrolowanym przez tego samego autora, przedstawiono również dokładną walidację oznaczenia. W innej procedurze wykorzystującej NICI Leis i wsp. opisali również metodę ilościowej analizy enancjomerów amfetaminy w ludzkim osoczu za pomocą GC/negatywnej jonizacji chemicznej MS. Metoda ta była liniowa w zakresie 0,006-50 ng/mL. Po prostej ekstrakcji cieczowej 1 mL osocza i derywatyzacji chlorkiem (S)-heptafluorobutyrylo-prolylu zastosowano warunki GC: SGE-BPX5 fused-silica capillary column (15 m×0,25 mm i.d.; ThermoQuest), injector 280°C, temperatura kolumny wynosiła 100°C przez 1 min, następnie wzrost 40°C/min do 180°C, 5°C/min od 180-195°C, 40°C/min do 310°C przez 2 min, linia transferowa 315°C. Jonizację chemiczną przeprowadzono przy użyciu metanu o prądzie emisji 300 mA. Jonami monitorowanymi w tym badaniu farmakokinetycznym były m/z 368,1 i 373,1 odpowiednio dla amfetaminy i wzorca wewnętrznego.

Analiza MDMA i powiązanych regioizomerów została opisana przez kilku autorów, pomagając zapewnić, że te blisko spokrewnione związki mogą być łatwo rozróżnione. Połączenie cech widma masowego, a zwłaszcza zachowanie chromatograficzne tych analitów są opisane przez obie grupy w odniesieniu do ich znaczenia dla właściwej identyfikacji tych związków. Optymalizacja wykazała, że bardzo wolne tempo programu dało najlepszą separację na niepolarnych fazach stacjonarnych, ale czas pracy w górę 85 min był niepraktyczny. Zastosowanie kolumn kapilarnych o wąskim otworze z tymi samymi fazami poprawiło czas analizy do około pół godziny dzięki ich zwiększonej zdolności rozdzielczej. Optymalizacja DB-35MS, kolumny z polarną fazą stacjonarną, umożliwiła rozdzielenie 10 regioizomerów łańcucha bocznego i pierścienia MDMA w czasie około 4,5 min .

.