Może się zdarzyć, że zostanie Państwu przepisany środek rozluźniający mięśnie, aby poradzić sobie z ostrym bólem dolnego odcinka kręgosłupa. Ten artykuł wyjaśnia rodzaje środków zwiotczających mięśnie i jak one działają.
Środki zwiotczające mięśnie są często przepisywane w leczeniu ostrego bólu dolnej części pleców.Właściwości zwiotczające mięśni środków zwiotczających mięśnie nie wynikają z bezpośredniej aktywności na poziomie mięśni lub złącza nerwowo-mięśniowego, ale raczej z hamowania bardziej centralnych polisynaptycznych zdarzeń neuronalnych (komórek nerwowych zakończonych synapsami). W niektórych badaniach wykazano również, że środki te wykazują lepszą analgezję niż acetaminofen lub aspiryna i nie jest pewne, czy skurcz mięśni jest warunkiem wstępnym ich skuteczności jako leków przeciwbólowych.

Improving Range of Motion: A Goal of Muscle Relaxant Treatment
Muscle relaxants are often prescribed in the treatment of acute low back pain in an attempt to improve the initial limitations in range of motion from muscle spasm and to interrupt the pain-spasm-pain cycle. Ograniczenie skurczu mięśni i poprawa zakresu ruchu przygotuje Cię do ćwiczeń terapeutycznych (które w dłuższej perspektywie powinny zapewnić Ci trwalszą ulgę w bólu).

Typy środków rozluźniających mięśnie

W próbie określenia mechanizmu działania karizoprodolu (Soma) w leczeniu bólu w dolnej części pleców, przeprowadzono podwójnie zaślepione badanie porównujące jego skuteczność z kontrolą uspokajającą, butabarbitalem (środek uspokajający) i placebo w leczeniu 48 robotników z ostrym bólem w odcinku lędźwiowym. Stwierdzono, że karizoprodol był znacząco skuteczniejszy w zapewnianiu zarówno subiektywnej ulgi w bólu, jak i obiektywnej poprawy zakresu ruchu, ocenianej za pomocą testu palców do podłogi. Wyniki tego badania sugerują, że efekty karizoprodolu nie są wtórne do jego działania uspokajającego.

W 1989 roku Basmajian porównał skuteczność samej cyklobenzapryny (Flexeril) z diflunisalem (Dolobid), placebo oraz kombinacją cyklobenzapryny i diflunisalu w leczeniu ostrego bólu i skurczu dolnego odcinka kręgosłupa. Podczas dziesięciodniowego okresu badania, w grupie stosującej leczenie skojarzone wykazano istotnie większą poprawę w zakresie oceny globalnej w czwartym dniu badania, ale nie w drugim i siódmym dniu. Badanie to sugeruje pewną skuteczność skojarzonej terapii przeciwbólowej i rozluźniającej mięśnie, gdy jest ona stosowana we wczesnym tygodniu od wystąpienia bólu.

Borenstein porównał działanie skojarzonej terapii cyklobenzapryną i naproksenem (Naprosyn®) z samym naproksenem i również stwierdził, że terapia skojarzona jest lepsza w zmniejszaniu tkliwości, skurczu i zakresu ruchu u pacjentów z trwającym dziesięć dni lub krócej bólem i skurczem dolnego odcinka kręgosłupa. Działania niepożądane, głównie senność, odnotowano u 12 z 20 osób w grupie skojarzonej i tylko u 4 z 20 leczonych samym naproksenem.

Porównywano cyklobenzaprynę i karizoprodol w leczeniu pacjentów z ostrym bólem i skurczem odcinka piersiowo-lędźwiowego, ocenianym jako umiarkowany do ciężkiego i trwającym nie dłużej niż siedem dni. Oba leki okazały się skuteczne, bez istotnych różnic pomiędzy grupami leczonymi. Odnotowano znaczącą poprawę w zakresie ruchomości ocenianej przez lekarza oraz w wizualnej punktacji analogowej pacjentów w czwartym i ósmym dniu obserwacji. Podczas gdy u 60% pacjentów wystąpiły działania niepożądane w postaci senności lub zmęczenia, różnice te nie różniły się istotnie pomiędzy grupami, a tylko osiem procent pacjentów z każdej grupy przerwało leczenie.

Baratta stwierdził przewagę cyklobenzapryny w dawce 10 mg t.i.d. (trzy razy dziennie) nad placebo w randomizowanym, podwójnie ślepym badaniu z udziałem 120 pacjentów z ostrym bólem w dolnej części pleców, występującym w ciągu pięciu dni od wystąpienia objawów. Znacząca poprawa została odnotowana w zakresie ruchu, tkliwości przy palpacji i punktacji bólu w dniach od drugiego do dziewiątego. Sześćdziesiąt procent pacjentów z grupy leczonej zgłaszało senność lub zawroty głowy w porównaniu z 25% pacjentów z grupy placebo.

W jednym z wcześniejszych badań stwierdzono, że diazepam (Valium) nie oferuje żadnych istotnych subiektywnych lub obiektywnych korzyści w porównaniu z placebo u pacjentów leczonych z powodu bólu w dolnej części pleców. Karizoprodol okazał się lepszy od diazepamu w leczeniu pacjentów z „co najmniej umiarkowanie silnym” bólem w dolnej części pleców i skurczem trwającym nie dłużej niż siedem dni. W tym badaniu ogólna częstość występowania działań niepożądanych była większa w grupie leczonej diazepamem, ale nie była istotna statystycznie.

Origin of Muscle Spasm: What Makes You Need a Muscle Relaxant?

Skurcz mięśni pochodzenia miejscowego musi być klinicznie różnicowany ze spastycznością i trwałym skurczem mięśni w warunkach uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego (OUN) i górnego neuronu ruchowego. Baclofen (Lioresal) i sól sodowa dantrolenu (Dantrium®) to dwa leki, których stosowanie jest wskazane w przypadku spastyczności o etiologii OUN. Sól sodowa dantrolenu jest szczególnie interesująca, ponieważ jej mechanizm działania jest wyłącznie na poziomie mięśniowym, gdzie służy do hamowania uwalniania wapnia z retikulum sarkoplazmatycznego.

Casale badał skuteczność soli sodowej dantrolenu, 25 mg dziennie, w leczeniu bólu w dolnej części pleców i stwierdził, że pacjenci wykazują znaczącą poprawę w wizualnej punktacji analogowej, zachowaniach bólowych i elektromiograficznych (EMG) ocenach „antalgicznego odruchowego odpalania jednostek motorycznych”, w porównaniu z grupą placebo. Wyniki tego badania są o tyle interesujące, że wykazują poprawę wtórną do czystego środka zwiotczającego mięśnie, który nie posiada innych zewnętrznych właściwości antynocyceptywnych.

Baklofen jest pochodną kwasu gamma-aminobutrynowego (GABA) i uważa się, że hamuje mono- i polisynaptyczne odruchy na poziomie rdzenia kręgowego. Leczenie baklofenem porównywano z placebo w podwójnie ślepym, randomizowanym badaniu z udziałem 200 pacjentów z ostrym bólem w dolnej części pleców. U pacjentów z początkowo dużym dyskomfortem stwierdzono korzyści z zastosowania baklofenu w dawce 30-80 mg na dobę w czwartym i dziesiątym dniu obserwacji. Czterdzieści dziewięć procent leczonych pacjentów skarżyło się na senność, 38% na nudności, a 17% przerwało leczenie.

Inne artykuły z tej serii

• Preparaty i leczenie ostrego bólu pleców
• Acetaminofen w leczeniu ostrego bólu pleców
• Non-steroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ).zapalne (NLPZ) w leczeniu ostrego bólu dolnego odcinka kręgosłupa
• Środki rozluźniające mięśnie w leczeniu ostrego bólu dolnego odcinka kręgosłupa
• Opioidy w leczeniu ostrego bólu dolnego odcinka kręgosłupa
• Kortykosteroidy w leczeniu ostrego bólu dolnego odcinka kręgosłupa
• Kolchichina w leczeniu ostrego bólu dolnego odcinka kręgosłupa
• Leki przeciwdepresyjneLeki przeciwdepresyjne stosowane w leczeniu bólu pleców
• Wnioski: Acute Low Back Pain and Medication

Sedation: Side Effect of a Muscle Relaxant

Sedation is the most commonly reported adverse effect of muscle relaxant medications. Leki te powinny być stosowane z ostrożnością u pacjentów prowadzących pojazdy mechaniczne lub obsługujących ciężkie maszyny. Istnieją bardziej bezwzględne przeciwwskazania do stosowania karizoprodolu, cyklobenzapryny i diazepamu. Zgłaszano również rzadkie reakcje idiosynkratyczne na karizoprodol i jego metabolity, takie jak meprobamat. Benzodiazepiny mają potencjał do nadużywania i należy unikać ich stosowania. Przepisując początkowo leki zwiotczające mięśnie na noc, lekarz może wykorzystać ich działanie uspokajające i zminimalizować senność w ciągu dnia.

Stwierdzono, że środki te są skuteczne, gdy są stosowane samodzielnie lub w połączeniu z lekiem przeciwbólowym/przeciwzapalnym w ciągu siedmiu dni od wystąpienia objawów. Lekarz przepisujący lek powinien monitorować pacjentów otrzymujących te leki i dostosowywać dawki, próbując zminimalizować senność i sedację często związane z ich stosowaniem. Nie wydaje się, aby stosowanie benzodiazepin przynosiło znaczące korzyści pacjentom z ostrym bólem dolnego odcinka kręgosłupa. Konieczne są dalsze badania, zanim rola baklofenu i soli sodowej dantrolenu w leczeniu skurczu mięśni pochodzenia miejscowego będzie mogła być bardziej jednoznacznie określona.