Thoracic outlet syndrome (TOS) is een niet-specifiek label. Wanneer men het gebruikt, moet men het type TOS definiëren als arteriële TOS, veneuze TOS, of neurogene TOS. Elk type heeft verschillende symptomen en lichamelijke bevindingen waardoor de drie typen gemakkelijk kunnen worden geïdentificeerd. Neurogene TOS (NTOS) komt verreweg het meest voor en omvat meer dan 90% van alle TOS patiënten. Arteriële TOS komt het minst vaak voor met niet meer dan 1%. Bij vele patiënten wordt abusievelijk de diagnose “vasculaire” TOS gesteld, een niet-specifieke verkeerde benaming, terwijl zij in werkelijkheid NTOS hebben. De Adson-test, waarbij een tekort aan radiale puls in provocerende posities wordt vastgesteld, heeft geen klinische waarde en mag niet worden gebruikt om de diagnose van een van de drie typen te stellen. De test is normaal bij de meeste patiënten met NTOS en kan tegelijkertijd positief zijn bij vele controlevrijwilligers.

Arteriële TOS wordt veroorzaakt door emboli die ontstaan uit stenose of aneurysma’s van de subclavische slagader. De symptomen zijn die van arteriële ischemie en röntgenfoto’s tonen bijna altijd een cervicale rib of een anomale eerste rib. Veneuze TOS presenteert zich met zwelling van de arm, cyanose en pijn als gevolg van subclavische aderobstructie, met of zonder trombose. Neurogene TOS is te wijten aan plexus brachialis compressie, gewoonlijk door verlittekende scalenusspieren ten gevolge van nekletsels, waarbij whiplashletsels het meest voorkomen. Symptomen zijn paresthesie, pijn en zwakte van de ledematen, alsook nekpijn en occipitale hoofdpijn. Het lichamelijk onderzoek is het belangrijkst en omvat verschillende provocatieve manoeuvres, waaronder nekrotatie en kantelen van het hoofd, die symptomen in de contralaterale extremiteit uitlokken; de spanningstest van de bovenste ledematen, die vergelijkbaar is met het optillen van rechte benen; en abductie van de armen tot 90° in externe rotatie, wat gewoonlijk binnen 60 seconden symptomen veroorzaakt.